ခ်စ္ရပါေသာ ပ်ိဳ ~
Part - 25================================
ကုတင္ေပၚေမွာက္ၿပီးဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္ဆိုတာမသိ။ ႏိုးလာေတာ့ဇက္ေၾကာေတြနာေနတာပဲသိသည္။
" ႏုိးၿပီလား "
" Hmm... အင္း "
" အာ့ဆို ငါ့ကိုေရယူေပးပါလား။ ငါေရေသာက္ခ်င္လို႔ "
" ဪ.. ေအးေအး... ေရာ့ "
စားပြဲေပၚကေရကိုဖန္ခြက္နဲ႔ထည့္ၿပီးေပးလိုက္သည္။
" ေက်းဇူးပဲေဟ်ာင့္... ငါႏိုးကတည္းကေရေသာက္ခ်င္ေနတာ။ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ထေသာက္မလို႔ပဲ..ဒါေပမယ့္ မင္းကငါ့လက္ကိုဖိၿပီးအိပ္ေနေတာ့ ထမရတာနဲ႔ မင္းႏိုးတဲ့ထိေစာင့္ေနရတာ "
ဪ... လူနာေစာင့္ကို လူနာကျပန္ေစာင့္ေပးေနရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး။
ေကာင္းေရာဟ မင္းျမတ္ဝဠာ။" ဒါနဲ႔ မင္းအတန္းသြားမတက္ဘူးလား.. အတန္းတက္မွ မင့္ဟာေလးနဲ႔ေတြ႔ရမွာကို "
" No... ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းကေသမလိုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အတန္းတက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေယာက်္ားသြားပိုးေနရမွာ ငါ႐ွက္တယ္.. အယ္လယ္ (TPအေႂကြးမွတ္) "
ဝဠာ့စကားအဆံုးမွာ သတိုးကေခါင္းအံုးႏွင့္လွမ္း႐ုိက္ေတာ့သည္။
" အေကာင္းမွတ္လို႔နားေထာင္ေနတာ... မင္းကအခြက္လာေျပာင္ေန... ေသစမ္း "
" ဟာ... ေဟ့ေဟ့ မင္းလက္ကအပ္တန္းလန္းနဲ႔ေနာ္.. ေဆးသြင္းထားတာကကုန္ေသးတာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းလူနာဆိုတာသတိရဦး "
သတိေပးေနရင္းနဲ႔ပဲ ေခါင္းအံုးကိုင္ၿပီးလွမ္း႐ုိက္ေနတဲ့သတိုးရဲ႕လက္ေတြကို ဝဠာဖမ္းခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ၿငိမ္က်သြားတဲ႔သတိုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲတည့္တည့္ၾကည့္ရင္း ႏူးညံ့ေသာေလသံျဖင့္" သြင္းထားတဲ့ေဆးကုန္မွအိမ္ျပန္ရမွာဆိုေတာ့ ခဏေလာက္ထပ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနလိုက္ဦးေနာ္။ မင္းသတိရလာၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေဒါက္တာ့ကိုငါသြားေျပာလိုက္ဦးမယ္ "
အျပံဳးတစ္ပြင့္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ ဝဠာကေတာ့အခန္းထဲကထြက္သြားေလၿပီ။
YOU ARE READING
ခ်စ္ရပါေသာ ပ်ိဳ ~ (ချစ်ရပါသော ပျို~) [ZG/ UNI]
Teen Fictionခ်စ္ျခင္းတရားတိုင္းရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ ဆံုစည္းခြင့္႐ွိႏိုင္သလား? ချစ်ခြင်းတရားတိုင်းရဲ့အဆုံးသတ်မှာ ဆုံဆည်းခွင့်ရှိနိုင်သလား?