Ezcadler Devisee

Chapter 87: PRIVATE CHAPTER (Only people who followed me can read this chapter)

Christine Hyrene Hernandez
Point Of View

It's been a week since we started sleeping in a same room. Sa loob ng isang linggo nakita ko ang malaking pagbabago kay Markuz. Napansin kong hindi na niya ako inaasar katulad ng palagi niyang ginagawa noon. Mabuti na lang at sa loob ng isang linggo ay wala pang nangyayari sa amin. Isa sa pinakamalaking pagbabago na nangyari sa kanya ay hindi na siya nag-uuwi ng babae sa condo niya.

Kasalukuyan akong naglalakad palabas ng isang cafe nang bigla kong makasalubong ang dati kong kaklase noong nasa High School pa lang ako.

"Christine is that you?"

"Dave?"

"Ikaw nga. Ano kumusta ka na?"

"Ito okey naman."

"Do you have a Boyfriend?"

"Oh yeah. Actually I'm already married." Kita sa mukha niya ang pagkabigla. They know me for being NBSB in our campus. Nakakabigla naman talagang mas nauna pa akong ikasal sa kanila. And all of this are because of the arriange marriage.

"Your already married? To whom?"

"Sa'kin."

Para akong nanigas sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang boses niya. Dahan-dahan akong pumihit paharap sa lalakeng nagsalita. Markuz standing straight. The both of his hands are inside the pocket of his pants. He's on his serious facial expression. He looked cold and dangerous. Para siyang nababalot ng itim na aura.

"Who are you Mister?"

"I'm Markuz Hernandez." Nagulat ako sa sumunod niyang ginawa at sinabi. Inakbayan niya ako sa harap ni Dave.

Pero kung nabigla ako sa pag-akbay niya mas nabigla pa ako sa sumunod niyang ginawa. Kinabig niya ang likod ng ulo ko gamit ang brasong nakaakbay sa akin at hinalikan ako. My eyes became widen. I can feel his soft and warm lip crushing my lips. His eyes are both closed. Tumagal iyong ng limang segundo. Tulala lang ako nang nakatitig sa mukha niya nang maghiwalay ang mga labi namin. Nakaawang lang naman ang bibig ni Dave dahil sa mga nasaksihan niya. Kahit naman siguro ako ganoon din ang magiging reaksyon.

"I'm Markuz Hernandez. I'm her husband. May kailangan ka pa ba sa asawa ko?" Maawtoridad niyang sambit. Mga salitang tila kumikiliti sa akin. It sound sweet and possesive.

"Ahh... ganon ba. Congratulation to the both of you. By the way Christine I have to go. Bye."

Iniwan na kami ni Dave. Nakita ko pa ang pagsakay niya sa kotse at pag-andar papalayo nito. Naiwan ako roong tulala.

"Umuwi na tayo." Naramdaman kong hinawakan niya ang pulsuhan ko. Agad ko naman itong binawi sa kanya.

"Magtataxi na lang ako." Pagmamatigas ko. Galit ako sa kanya. I hate what he did. He kissed me in front of my ex-classmate. And most of all he kissed me liked he love me. At iyon ang ayoko. Alam kaya niya na dahil sa ginawa niya mas umaasa lang ako? At iyon ang ayoko. Ang umasa na mahal niya ako. Ayokong umasa sa wala at maiwan sa huling luhaan.

Tinitigan niya ako ng matalim dahil sa sinabi ko. Nilabanan ko naman ang mga tingin niya. Pilit kong pinalalakas ang loob ko.

"I'll take you a ride. Huwag kang mag-inarte." Sapilitan niya akong kinaladkad papasok sa kotse niya.

Wala na naman akong nagawa pa nang magsimula nang umandar ang aming sinasakyan. Hindi ko siya inimikan sa buong oras ng biyahe. Pagkarating namin sa condo ay nauna na akong pumasok sa loob. Ibinaba ko lang ang bag ko sa sofa na naroroon.

"Ano bang problema mo?"

Nag-init ang ulo ko dahil sa tanong niya. Hindi ba at dapat ay ako pa ang nagtatanong niyan sa kanya? Humarap ako at seryoso siyang tinignan.