Reakcje NCT Dream

~16~

Kiedy jesteście shipowani

Mark
Staliście przy stołówce zawzięcie rozmawiając o kreskówce, którą chłopak pokazał ci kilka dni temu. Fabuła ci się spodobała i tak oto dzięki twojemu koledze weszłaś do fandomu. Ciągle się śmialiście, a po kolejnym żarcie o Kennym i Cartmanie, zaczęłaś klepać chłopaka w ramię i straciłaś równowagę spadając na niego. Obok was przechodziła nauczycielka od artystycznych, zatrzymała się przy was i zaczęła chichotać.
– Zakochani, ahh – westchnęła i weszła do stołówki.
Stałaś z chłopakiem i patrzyliście w miejsce, gdzie stała nauczycielka. Nie wiedzieliście co macie zrobić przez kilka minut, aż w końcu twój przyjaciel zarzucił inside jokiem z kreskówki i znów zaczęłaś brechtać.

Renjun
Twój przyjaciel zaprosił cię do siebie na obiad, który przyrządziła jego mama. Byłaś bardzo podekscytowana i nie mogłaś się doczekać, żeby spędzić czas z Renjunem i jego rodziną. Zadzwoniłaś dzwonkiem do drzwi i po chwili ukazał ci się twój kolega.
– Hej, wchodź – powiedział przepuszczając cię.
Najpierw jednak uznałaś, że dobrze by było się z nim przywitać, więc mocno go przytuliłaś, a ten zaśmiał się cicho.
– Daj zdejmę to – wskazał na twój płaszcz, a ty posłuszna pozwoliłaś mu go ściągnąć – możesz iść już do kuchni, tam czeka moja mama.
Weszłaś do pomieszczenia i ujrzałaś wysoką, szczupłą kobietę stojącą przy garnkach.
– Dzień dobry – powiedziałaś pochylając się lekko, tak jak to się robi w Korei.
Mama Renjuna momentalnie odwróciła się i szeroko się uśmiechnęła.
– Witaj słońce, miło cię w końcu poznać. Renjunie dużo o tobie opowiadał – powiedziała podchodząc do ciebie i przytulając cię.
Nie rozumiałaś zbytnio skąd ostatnio w ludziach aż tyle emocji, ale oddałaś uścisk i zaśmiałaś się.
– Możemy już siadać? – spytał twój przyjaciel wchodząc do kuchni – i błagam nie uduś jej jeszcze – zaśmiał się patrząc na swoją podopieczną przytulającą cię.
– Tak, tak, siadajcie dzieciaczki – podeszła do kuchenki zabierając misy i stawiając je na stole.
Twój przyjaciel odsunął krzesło, byś na nim usiadła. Gdy już to zrobiłaś chłopak podsunął cię i nałożył ci makaron, tyle ile chciałaś.
– Dziękuję Renjun – uśmiechnęłaś się do niego, a ten zarumienił się.
Wszyscy zaczęli jeść i między wami nastała cisza. Kiedy kończyłaś konsumować pyszne danie pani Huang, ta zabrała głos.
– No kochanie, mam nadzieję, że ci smakowało, bo kiedy mnie zabraknie, to kto będzie naszemu małemu Renjunkowi gotował? – zaśmiała się, a ten od razu odpowiedział 'mamo!'.
– Też tak uważam, ale muszę się jeszcze dużo nauczyć, żeby pani dorównać.
– Ale mi się znakomita synowa trafiła – mrugnęła do ciebie, na co ty uśmiechnęłaś się i spojrzałaś na twojego kolegę, który cały poczerwieniał.