April
Ik ren een zo snel als mijn verzwakte lichaam me kan dragen. Ik móet naar de overkant van de White Diamond pack kunnen komen, dat moet gewoon lukken!
Ik hoor achter me een wolvenhuil.
Sh*t, ik had gelijk. Die stomme leider heeft die f*cking wachters toch wel gelinkt.
I'm screwed.
Ik moet doorrennen, ik wil niet in de cellen van deze pack! Dat zal ik niet overleven.Woest op mezelf dat ik het zover heb laten komen, kijk ik het bos om me heen goed door.
Ik zoek een boom waar ik niet al te moeilijk in kan klimmen en waar ik even lekker kan zitten.Al snel heb ik een geschikte boom gevonden voor mijn plannetje.
Een grote eik, die na ongeveer drie meter in grote takken uitloopt, takken waar je zeker op kan klimmen.Ik verander terug naar mezelf en trek mijn witte jurkje snel aan.
Ik zet mijn benen op de stompen onderaan de boom en hijs mezelf met veel moeite omhoog.Ik zoek op ongeveer vier meter hoog een lekkere tak die mij de komende uren wat comfort kan geven.
Ik maak het mezelf gemakkelijk en ga op de tak zitten.
Ik zit net, of ik hoor al rennende, naderende voetstappen.
Er schieten een aantal schimmen onder mij door. Hoogstwaarschijnlijk wachters van de White Diamond pack.Proberend geen geluid te maken ga ik wat verzitten zodat ik naar beneden kan kijken.
*tijdsprong*
Vier uur. Zolang zit ik hier nu al.
Ik kan goed naar beneden kijken en kon zo zien wat er allemaal gebeurde:
Er kwamen heel veel wachters voorbij, en met veel bedoel ik ook écht veel.
Er is een extra wacht aangesteld die om het kwartier een ronde door de pack maken.De Alpha hier wil zeker niet dat ik ontsnap.
En ik begrijp dat. Want de Alpha van deze pack heeft dé grote beloning voor mij uitgeloofd.Ookal snap ik niet waarom hij mij wil laten vangen, ik bedoel wat heb je aan mij?
Het enige nuttige aan mij is dat ik tegen zilver kan.
Ja, je hoort het goed, ik kan tegen zilver. En helaas moest ik daar op een niet al te leuke manier achter komen.~~~
Spottend kijkt Sebastiaan, de Beta van de pack waar wij oorlog mee hebben, me aan.
Mijn ouders liggen zwaar gewond achter hem. Beide kreunen ze van de pijn.
"N-nee, alstublieft!" Smeek ik hem.
Woest bevelend kijkt hij naar zijn soldaten. "Stelletje idioten! Neem deze twee mee, ik handel dit scharminkel wel af."
De soldaten pakken mijn levenloze ouders en nemen ze mee.
Ik wil schreeuwen, maar wordt hard tegen mijn schouder geschopt.
Ik val snakkend naar adem op de mossige grond en kijk angstig in twee woeste ogen.
Hij komt dicht bij mijn oor en fluistert: "je hebt vijf seconden lieverd."
Verward kijk ik hem aan, wat bedoelt hij?
"Een.." telt hij terwijl hij zijn pistool pakt.
Mijn ogen worden groot
"Twee.."
Ik krabbel overeind, de pijn in mijn schouder verbijtend.
"Drie.." ik zet het op een lopen, door het bos.
Ik wil heel snel weg rennen, maar door mijn schouder gaat dat niet.
Na ongeveer vijf meter hoor ik: "VIJF!"
Een schot.
Een pijnlijke steek trekt door mijn schouder en ik zak op de grond.
Ik kijk naar mijn schouder, waar een hoop bloed uit stroomt.
De pijn, die steeds erger wordt, zorgt ervoor dat ik niet goed kan nadenken.
Verbaasd kijkt Sebastiaan me aan.
Kwaad zegt hij: "hoezo ben je nog niet dood? Die kogel was van zilver, je huid zou moeten wegbranden!"
Hij draait zich mopperend om en loopt weg.
De pijn die op zijn ergst lijkt neemt alles over en mijn zichtveld wordt zwart.~~~
Uiteindelijk ben ik gered door een andere roedel, die mijn wond heeft verzorgt en me heeft geholpen om weer gezond te worden. De dokters waren verbaasd een zilver kogel in mijn schouder te vinden. En dus besloten ze me te testen toen ik weer gezond was.
Ik stemde toe op de testen en ze lieten me een ijzeren staaf vasthouden.
Tot ieders verrassing had ik geen pijn, en dus kan ik tegen ijzer.
Helaas kon de roedel me niet houden omdat zijzelf ook in oorlog zaten.
Sinds mijn vijftiende ben ik alleen. Helemaal op mezelf.Op mijn zestiende veranderde ik voor het eerst en kreeg ik Dana. Maar toch, ik moest alleen veranderen, er was niemand om me te steunen, niemand die zei dat alles wel goed zou komen.
Ik was altijd alleen.^~~~~~^
Hey hoi, hier alweer hoofdstuk 3!
Wat vonden jullie ervan?
Hopelijk kunnen we de 6 votes halen!Vote🌟Comment
Xx
JE LEEST
Frozen Wolf
WerewolfIjskoud. dat is hoe de meeste wolven mij kennen. Ik ben een weerwolf, maar dan een met een bevroren hart. Ik heb geleerd van mijn verleden, laat nooit, maar dan ook nooit iemand toe in je hart, het enige wat er kan gebeuren is dat iemand anders je e...