Frozen Wolf

{33}

April

De blijheid van Sanne's gezicht is snel verdwenen, wat me zorgen baart.

"Sanne, is er iets?" Vraag ik als ze me moeilijk aankijkt. Ze knikt, en trekt me dan gauw mee. Uiteindelijk komen we aan bij de achterkant van het huis, waar ze me een beetje buitenadem loslaat en me opgelucht aankijkt.

"Wat was dat?!" Vraag ik geschrokken wrijvend over mijn onderbenen, die onder verse schrammen van takken zitten.

"Ssst!" Zegt ze meteen, waarna ze even om zich heen kijkt voor ze zich weer tot me richt.

"Uhm.. nou ja, kijk... het is.... uhh.. tja...." stottert ze een beetje moeilijk.

"Wat is er?!" Vraag ik een beetje gefrustreerd, omdat ik niet weet wat er aan de hand is.

"Vader is thuis." Piept ze geschrokken.

Direct kijk ik haar aan. "Serieus?" Vraag ik haar.

Ze knikt. "Ja, hij vond het zo verdacht dat hij de afgelopen weken niets van ons had gehoord dat hij besloten heeft om weer thuis te komen eten en slapen."

"Is dat zo'n probleem dan?" Vraagt Dana.

Snel leg ik haar de situatie uit, van dat hij onze roedel heeft aangevallen etc. en focus me dan weer op Sanne. "Oke, wat gaan we doen?"

Ze haalt verslagen haar schouders op. "Ik weet het niet, hij ziet werkelijk alles wat er in of om het huis gebeurt."

"Dan zal hij dus sowieso vragen wie er aan de deur was, en dan moeten we hem vertellen dat jij er bent." Denkt Sanne hardop na.

"Dat kan, maar dan moet ik wel een andere naam, want de naam Darhk zal bij hem vast een belletje doen rinkelen."

"Johnson," zegt Sanne dan. Verbaasd kijk ik haar aan. "April johnson, en je haar heb je zo geverfd." Zegt ze simpel. Ik kijk haar even vervreemd aan maar knik dan, het is tijd dat we terug gaan.

Ik loop achter haar aan, opweg naar binnen.

"Ben ik weer," zegt Sanne met een opgezette blijheid tegen de rest.

"Waar was je?" Hoor ik een diepe stem zeggen.

"April is terug!" Hoor ik haar zeggen, waarschijnlijk tegen Adam en hun moeder.

"Haha, grappig zusje, nu even serieus." Hoor ik de met ingehouden woede stem van Adam zeggen.

Ik snap wel dat hij mij niet heeft gemerkt, toen ik hier net binnenkwam, hing er opeens een heel andere geur die veel zwaarder en dominanter was dan de andere geuren, ik rook Adam ook niet zo goed.

"Ze is er echt hoor, ik zal haar even roepen. April! Kom je?" Ik maak aanstalten om te gaan.

"Sanne," begint Adam. "Dit is niet leuk, het is niet grappig om te doen also.." hij stopt als hij me ziet staan.

"Hey," zeg ik wat ongemakkelijk. Zijn ogen worden groot en hij staat abrupt op van zijn stoel. Hij komt naar me toe en geeft me een knuffel, die ik voor het eerst blij in ontvangst neem.

"Je bent teruggekomen." Fluistert hij ongelovig. Ik knik in zijn schouder. "Het is gelukt," zeg ik als antwoord. "Ik heb Dana terug! Waarom zou ik dan niet terugkomen?"

Hij laat me los en laat zijn ogen heel snel langs mijn lichaam glijden. "Je ziet er goed uit." Zegt hij bewonderend.
"Zou je je ouders niet gaan zoeken? Trouwens daar over gespr..." hij wordt onderbroken door de vierde persoon aan tafel, een grote man met bruin haar. Hij heeft een dreigend gezicht en een duistere blik.

"En wie is deze jongedame? Ik heb duidelijk iets gemist zie ik." Hij werpt Adams moeder, Silke, een woedende blik, waarna hij opstaat en mijn hand vastpakt om vervolgens op mijn handrug een kus te drukken.

"April D-..Johnson, aangenaam." Zeg ik zenuwachtig. Adam kijkt me verbaasd aan, maar een veelbetekenende blik gaf hem een antwoord.

"Hmm, mooie naam," zegt hij, zijn aandacht op mijn haar richtend. "Je hebt mooi haar, geverfd?"

"Ja, dankuwel." Nog steeds ben ik super zenuwachtig.

"Ach, noem me geen u," wuift hij weg, alhoewel het meer als bevel klinkt. "Maar, kan iemand me vertellen wat April hier nu eigenlijk is? Want ze hoort niet bij de roedel."

Adam, die zich op de achtergrond hield, komt naar voren en slaat een arm om me heen.
"Vader," zegt hij trots. "Mag ik je voorstellen aan mijn mate."

Adams vader zijn ogen worden groot.
"Wat is ze?!"

^~~~~~^
Guegue, cliffhanger!
Wat vonden jullie van dit hoofdstuk?

Vote🌟Comment

Xx