Frozen Wolf

{23}

April

Dave loopt een beetje beschermend voorop. Samen gaan we naar het huisje, in de hoop Feya daar aan te treffen.

Omdat we in de bosrand tussen het bos en een open plekje stonden, lopen we nu het gras op. Mijn benen zijn erg moe van het dagen wandelen, maar ik kan me niet voorstellen hoe moe die van Dave zouden zijn.

Ik kijk hem even onwetend aan, en stap dan met een beetje kippen-moed het voortuintje in, dat bezaait is met allemaal kruiden en geurende bloemen. Echt een heksentuintje.. zeg een stemmetje in mijn achterhoofd. Dat helpt lekker met mijn vertrouwen. Kuch kuch.

Voorzichtig wil ik mijn hand op de oude, houten deur leggen. Maar zodra mijn vingers het mossige oppervlak aanraken, vliegt de deur open en staat er een oud uitziende mevrouw in de deur opening.

Ik schrik me dood en slaak een gilletje, terwijl Dave voor me springt.

"Ah, daar zijn jullie eindelijk, ik verwachtte jullie al." Zegt de vrouw met een verbazingwekkende helderheid.

Verbaasd en geschrokken staren ik en Dave de vrouw aan. Hoe kan ze zo klam zijn?!

In ieder geval, ik zou op zijn minst een beetje verbaast opkijken als er ineens twee jonge mensen in je voortuin staan.

De vrouw wenkt ons en loopt naar binnen.

Dave geeft me een vragende blik, en ik haal mijn schouders op en loop de vrouw achterna, ik heb toch niets te verliezen.

"Kom kind," zegt de vrouw vriendelijk terwijl ze een stoel voor me klaarzet. "Jij, jongen, kom," zegt ze nu ook tegen Dave.

Dave houdt zijn neus in de lucht. "Wat ruikt het hier lekker...." mompelt hij. "Iets van vanille ofzo, heeft u die kruiden?" Vraagt hij aan de vrouw, die volgens mij Feya is.

Ze lacht even kort, waarna ze mij weer strak aankijkt. "Ik weet waarvoor je bent gekomen, je wilt iets terug, iets dat je al een tijdje kwijt bent."

Gespannen kijk ik haar aan. Sanne en Adam hebben me al wel iets van haar verteld, maar gedachtenlezen is zéker niet een van die dingen.

"Dat klopt," antwoordt ik een beetje nerveus. "U bent Feya? Neem ik aan."

Ze draait zich om een loopt naar het knapperend vuurtje, waar een keteltje boven staat.
Oh Wow, nog even en ik ga de roddels geloven.

"Ja, mijn kind, kom zitten. Ik heb net thee opgezet en wil je graag helpen."

Feya schenkt thee uit het keteltje in en geeft ons allebei een heerlijk geurend kopje.
"Dus," begint ze, mij en Dave een voor een aankijkend. "Ik kan je goed gebruiken, ik heb namelijk een nieuwe hulp nodig, mijn oude zal zeer binnenkort vertrekken." Zegt ze terwijl ze een vreemde blik naar Dave stuurt.

Ik knik, ik kan hier dus een tijdje blijven, dat klinkt zo gek nog niet!
"Ik zal je onderdak en eten geven, het enige wat ik je vraag is wat assistentie, dan zal ik je helpen."

Ik kijk even bedachtzaam naar Dave, die met zijn hoofd ergens anders lijkt te zijn, al sinds dat we hier binnen zijn eigenlijk. Ik stem in met Feya, ik móet Dana terug krijgen.

"Oke, dan is dit voor de komende tijd je thuis, heb je veel persoonlijke spullen?" Vraagt ze lief.
Ik weet dat ze het niet gemeen bedoelt, maar het geeft me wel herinneringen aan toen ik die dingen wél had.

Feya gezicht betrekt een beetje, waarna ze zich herstelt en omdraait, in de richting van de trap.

"Oke, dan zal ik nu tegen Kirsten zeggen dat ze kan vertrekken." Ze roept 'Kirsten' naar de deur en er is een zachte 'ja' te horen, gevolgd door wat gestommel.

Er komt een meisje met bruin haar en reebruine ogen de trap af.

Ik zie Dave als verblind staren.

En dan pas snap ik het.

^~~~~~^

Hey! Hier is een nieuw hoofdstukje!
Super bedankt voor alle votes, leuke Comments en de supergezellig reads!
Snappen jullie ook wat April snapt? ;)

Vote🌟Comment

Xx