Frozen Wolf

{46}

April

Eindelijk.

Rust.

Mijn voeten zijn echt dood. Na bijna vier uur in het centrum te hebben rondgelopen zijn we nu eindelijk thuis. Met een hele, maar dan ook echt hele grote stapel tassen van allerlei soorten winkels. Ik voel me nog steeds heel erg schuldig dat ik geld heb moeten lenen, maar Sanne blijft het wegwuiven.

Ik heb nu weer een hele garderobe aan kleding, kleding die ik voornamelijk moest kopen van Kirsten en Sanne. Voornamelijk warme kleding, gezien de laatste warme zomerstralen zich nu hebben verplaatst met koudere herfststralen.

Ik zet al mijn tassen in mijn kamer als ik ineens een stem achter me hoor: "Zozo, ik merk dat je niet bent ontkomen aan mijn zusjes winkelgekte." Hij grinnikt zacht.

Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en draai me om, om daar Adam tegen de deur te zien leunen. "Ja," beaam ik. "We hebben nog net niet alle winkels leeggekocht. Maar toch, nu kan ik tenminste de herfst en winter doorkomen."

Adam knikt en komt naar me toe gelopen, waarna hij me gaat helpen met het uitzoeken van de kleding die we hebben gekocht. We praten een beetje over ditjes en datjes, als Adam ineens stopt met praten. Ik stond met mijn rug naar hem toegekeerd, dus ik draai me om.

Adam houdt met open mond een kanten beha voor zich.

Ik kan mezelf wel slaan nu, die was ik helemaal vergeten! Sanne had erop gestaan dat ik die ook kocht, met een schuine knipoog. Grijnzend gaat Adams blik van mij naar het ding in zijn hand. Ik wordt rood en kijk weg.

"Voor wie is dit?" Vraagt hij, nog steeds grijnzend.

Ik wordt nog roder, maar maak wel een passend antwoord klaar.

"V-voor een leuke jongen die ik heb ontmoet." Probeer ik zelfverzekerd te zeggen, maar door de stotter werkt het niet.

"Oh," Adam trekt zijn wenkbrauwen op. "Welke leuke jongen?"

Ik duw hem richting de deur en pak de beha uit zijn handen.

"Tja.." zeg ik mysterieus, vlak voor ik de deur dichtdoe in zijn gezicht. Hij laat een dramatisch gejammer horen en klauwt met zijn vingers op de deur. Ik grinnik en stop de beha snel wel.

"Oke," zucht Adam dramatisch. "Ik zal de dame wel alleen laten." Ik hoor hem weg stappen.

Ik doe snel de deur open en quote de Titanic. "Come back! Come back...."

Na een paar seconde verschijnt er een hoofd om de hoek van de gang om. "U riep, mevrouw?"

"Ja.... maar je kunt gaan hoor, plebs." Ik zet een hooggeheven hoofd op en een bekakt gezicht. Hij grinnikt even kort en springt vanachter de muur vandaan.

Snel rent hij naar me toe en kust hij me licht op mijn wang, waarna hij snel weggaat.

Verbaasd leg ik mijn hand op mijn wang, en ga ik binnen in mijn kamer. Snel kleed ik me om, poets ik mijn tanden en ga ik in bed liggen. Al snel val ik in een diepe, veilige slaap.

*tijdsprong

"Ga weg! Laat haar met rust!"

Ik schiet overeind bij het horen van de wanhopige stem.

"Stop! Dit is niet rechtvaardig! Dit is bi..." de wanhopige stem wordt verstoord een gil, en daarna stilte. Een diepe grom stijgt op uit iemands keel. Een hoop scheldwoorden volgen, allemaal verschillende kanten op.

Ik doe de deur open, klaarwakker. Daar staat de vader van Adam en Sanne, met een woedende blik die furieus wordt zodra hij mij ziet. Adam staat tussen mij en zijn vader in, zijn rug is naar mij toegekeerd. Ongeloof en woede straalt van hem af, als mijn ogen Sanne zien.

Ze ligt bewegingloos op de grond, maar ze ademt nog. Ik slaak verschrikt een kreet, en mijn woede wordt steeds groter.

"Wat? Wat heb ik jou ooit aangedaan?! Waarom heb je zoveel haat op mij?" Spuug ik giftig naar hem toe. Zijn ogen versmallen.

"Omdat, April Darhk, jij hetgeen bent en was dat alles altijd al verpestte."

^~~~~~^

Oef, spanning!

Weer de 41 votes deze keer? :))

Lat zeker even weten wat je ervan vond!

Vote ⭐️ Comment

Xx