Frozen Wolf

{43}

April

Na nog zeker drie uur bijgepraat te hebben met mijn ouders, vond Adam dat het tijd was om naar huis te gaan. Ik was het toen wel met hem eens, omdat mijn ouders nog steeds rust nodig hebben. We zijn samen teruggegaan en toen heeft hij voor me gekookt. Want ja, ik kan niet koken. Nu zit ik in pyjama tegen Adam aan naar de tv te kijken. We hadden besloten nog een film te kijken voordat we naar bed gingen.

Na een tijdje voel ik ogen op me gericht en ik draai me naar Adam toe, die me lief aankijkt. Ik kan een gaap niet onderdrukken en Adam grinnikt.

"Laten we maar naar bed gaan, denk je niet?" Zegt hij plagend. Ik knik als ik besef wat een lange dag ik vandaag had. De confrontatie met Adams vader, waar ik me nog steeds zorgen over maak, mijn ouders die gewoon gezond en wel nog leven!

Ik ga hem voor de trap op en loop naar mijn eigen kamer, als ik een hand op mijn arm voel die me tegenhoudt. Ik draai me om en zie Adam me onschuldig aankijken.

"Zeg, April," begint hij voorzichtig. Benieuwd naar wat hij wil vragen draai ik me helemaal naar hem toe. "Zou je misschien een logeerpartijtje bij mij willen houden?" Vraagt hij met een jongensachtige grijns.

Ik lach zacht en mompel een antwoord als 'sure'. Ik zeg dat ik even mijn kussen ga pakken maar Adam zegt dat hij er wel een voor me heeft. Moe stem ik met hem in en lopen we naar zijn kamer. Ik loop regelrecht naar zijn bed en plof erop neer.

Ik hoor Adam een verontwaardigd kreetje slaken. "Hoor eens, ik mag dan wel voorgesteld hebben dat je bij mij slaapt maar dat wil niet zeggen dat je het hele bed zomaar kan toe-eigenen."

Ik kijk hem aan met mijn meest moeë en uitdagende blik.

"Kom maar op als je durft, mate van mij." Zeg ik.

Zijn blik verandert. Hij kijkt me teder aan en besluit mij te laten winnen. Hij klimt naast me in bed.

"Ik ben helemaal van jou." Fluistert hij grijnzend. Ik kijk hem ongelovig aan en draai mijn rug naar hem toe.

"Haal je maar niets in je hoofd!" Brom ik geïrriteerd en moe. Hij lacht zacht maar laat het daarbij. Nog net voordat mijn ogen dichtvallen hoor ik hem zeggen: "ik hou ook van jou."

*~*

Ik wordt wakker in een koud bed. Ik draai me om en zie een onopgemaakte kant van het bed. Ik zucht en een beetje een bedroefd gevoel overspoeld me. Ik had toch wel op zn minst verwacht dat ie dan gezellig bij me zou blijven. Ach, wat dacht ik ook?

Ineens krijg ik een mindlink, en als ik hem twijfelend open krijg ik één enkel bericht, waarna de link zich weer sluit.

"Blijf."

Ik herken de link als die van Adam en blijf twijfelend zitten, hoe wist hij dat ik in bed zit?

Ik staar nog maar een beetje voor dat ik uiteindelijk een haastig paar voeten de trap op hoor komen. Nadat ik even wat gestommel gehoord heb, gaat de deur open en komt Adam binnen met een rommelig kapsel en een dienblad met allemaal eten erop. Mijn ogen worden groot en al mijn twijfel is verdwenen.

Ik wil uit het bed opspringen maar blijf als een ongeduldig kind zitten als ik een teken krijg om dat te doen. Hij zet het dienblad neer en zegt voíla op een Frans toontje. Ik lach en samen gaan we eten.

Eindelijk ben ik echt blij.

Echt vrolijk.

Echt gelukkig.

^~~~~~^
Jej, we hebben t vorig hoofdstuk 45 votes gehaald! Deze keer weer? ;)

Wat vonden jullie ervan? Laat zeker even weten!

Vote🌟Comment

Xx