Frozen Wolf

{21}

April

Geschrokken staar ik hem aan. Niet eens zozeer vanwege de vraag, als wel de blik in zijn ogen. 

Deadly serious.

"I-ik.. u-uhm.." stotter ik. Even kijkt Adam me gebroken aan, waarna hij zijn blik verhard. "Oke," zegt hij met een kleine trilling in zijn stem. "We zullen het uitleggen hoe we denken dat je je wolf terug zal kunnen krijgen."

Ze komen bij me zitten, op het bankje tegenover de stoel waar ik in zit. "Oke," begint Sanne om de gespannen stilte tussen mij en mijn mate te verbreken. "We zijn er dus achter gekomen dat er op ongeveer drie tot vier dagen reizen hiervandaan een kruidenvrouwtje woont. Zij is zelf ook een weerwolf en haar naam is Feya. Ze zou je kunnen helpen met het terugvinden van je wolf, er wordt namelijk gezegd dat ze helende en herstellende drankjes kan maken."

Opslag is mijn humeur verbeterd, en lijkt die van Adam alleen maar verslechterd.
"Dat klinkt goed," zeg ik monotoon. "Hoe komen we bij Feya? Ik wil Dana zo snel mogelijk terug." Zeg ik vastbesloten. Beide kijken ze me even twijfelend aan, waarna Sanne weer het woord neemt:

"Nou, wij kunnen beide niet mee, het zou vreemd zijn om ineens de Alpha en zijn zus te missen. Om die rede hebben we een andere oplossing gevonden, we zullen onze gamma met je mee sturen. Hij is sterk en kan je met gemak dragen." Even neemt Sanne een adempauze, waarna ze ernstig doorgaat. "Het maakt niet uit of het lukt of niet, daarna kun je kiezen; je mag mee terug naar de roedel, of je gaat weer het rougeleven leven. De keuze is aan jou."

Bij dat laatste worden mijn ogen groot, en zie ik dat Adam moeilijk wegkijkt. H-hij laat me gewoon gaan..
Ik kan mijn ouders verder gaan zoeken, misschien zelfs wel weer met Dana..

Maar ergens diep vanbinnen, wil ik niet gaan, wil ik bij hem blijven..

Maar nee, eerst Dana en mijn ouders. Dan pas Adam en dat mate gebeuren.

"Ik wil gaan, maar ik wil jullie gamma wel eerst ontmoeten als dat goed is." Is daarom mijn antwoord.
Adams ogen flikkeren een beetje van kleur zodra ik heb gezegd dat ik weg ga. Zijn normale felgroene kleur flikkert met felrood. Hij knikt, draait zich om en stormt het balkon af.

"Sowhey, die is volgens mij erg chagrijnig.." constateerde Sanne.
"Ja," knik ik. "En volgens mij komt dat door mij."

"Ach natuurlijk niet!" Wuift ze het snel weg. "Hij kan hoogstens een beetje geïrriteerd zijn omdat onze gamma met je meegaat. En tja, Adam is nogal beschermend over iedereen waar hij om geeft."

Verbaasd kijk ik haar aan. "Geeft hij om mij?"
Sanne kijkt me aan met een meen-je-dit-blik en antwoordt op een droge toon: " je bent zijn mate, en hoewel jij hem niet mag en je mate-bond  bijna weg is, is die van hem er gewoon nog en moet hij echt zijn best doen om niet alles kapot te maken als je hem weer eens afwijst."

Direct nadat ze het laatste heeft gezegd slaat ze haar hand voor haar mond. "Zeg me alsjeblieft dat ik dat laatste niet hardop heb gezegd.."

Ik trek een wenkbrauw omhoog. Doet hij dat echt allemaal?..

"Nou, kom op!" Sanne staat op, mijn onhandig aan mijn arm meetrekkend.
"We gaan Dave ontmoeten!"

Ik had nu een reactie van Dana verwacht, met de opmerking dat Dave dan hun gamma zou zijn. maar tot mijn grote verdriet, is het stil.

Dave en ik hebben een halfuur gepraat, onder het streng toeziend oog van Adam. We hebben besproken hoe we het gaan doen, en zijn tot de conclusie gekomen dat we zullen proberen om het grootste deel van de tijd gewoon te lopen. Dan hoeft Dave niet zoveel te dragen. Het heeft alleen wel een nadeel, het duurt langer. We zullen ongeveer acht dagen weg zijn.

Sanne en Adam hebben alles bij elkaar gepakt, en nog een kwartiertje later staan we klaar. Adam roept Dave nog even apart en Sanne wenst me sterkte.

Als Adam en Dave terugkomen, kijkt ze om en geeft me haastig nog wat mee:
"Je bent hier niet lang geweest, maar kom alsjeblieft terug, niet alleen voor mij, maar ook voor Adam."

Ze draait zich om, gaat naast Adam lopen en zo lopen we twee aan twee naar de grens. Daar aangekomen nemen we een laatste keer afscheid. Dave en ik lopen op een rustig tempo de bossen in, weg van Sanne en Adam.

Ik kijk nog één kaatste keer om, maar door de begroeiing zie ik al niets meer.

Ik zucht.
Here goes nothing.

^~~~~~^
Hoi! Nieuw hoofdstukje!
Niet heel spannend, maar wel best onthullend :)
April zal moeten beslissen wat ze wil, haar mate of haar ouders en haar wolf.
Laat zeker even weten wat jullie ervan vonden!

Vote🌟Comment

Xx