Frozen Wolf

{36}

Ik ben helemaal klaar met hem! Zeg ik snel. Weet je wat? Ga jij maar naar hem toe, ik zal de mindlink met je niet sluiten, zodat je steeds weet dat ik er nog ben. Ga naar je Alpha toe en vraag hem maar waar mijn ouders zijn. Zeg ik sluw. Als ik geen antwoord kan krijgen, mag iemand anders ze voor me krijgen.

De wachter kijkt me even vreemd aan, waarna hij duidelijk een inwendig gesprek met zijn wolf heeft.
Uiteindelijk richt hij zich weer tot mij. Oke, maar eerst wil ik je naam, dan kan de Alpha je identificeren.

Ik knik. April. Meer hoef je niet te weten. Wat is jouw naam? Vraag ik. Hij had die laatste vraag duidelijk niet verwacht, sinds echt rouges niet om namen vragen, maar gewoon slinks en gewelddadig zijn.

Hij aarzelt voordat hij uiteindelijk antwoord geeft. Trevor.

Ik knik en hij gaat terug naar het packhuis om te controleren of wat ik heb gezegd waar is.

Ik voel het contact tussen ons vager worden, maar ik voel het nog wel. Wat betekent dat hij het ook kan voelen. Ik heb geluk dat ik Trevor ben tegengekomen, wie weet was ik wel een andere wacht tegengekomen en had die me gelijk aangevallen. Heeft mijn beschermengeltje vast overuren gedraaid vandaag.

Na zeker een kwartier voel ik dat de mindlink weer sterker wordt, hij komt dus dichtbij. Sinds ik nog steeds aan de rand van de weide sta zie ik hem van ver al aankomen, net uit de bosrand.

Als ik goed kijk zie ik nog een andere wolf, eentje die veel groter is. Een verslavende geur komt me tegemoet, dus kan het maar één iemand zijn; Adam.

Ik zucht, terwijl Dana helemaal wild van vreugd is.

Ik kijk Trevor met een ik-zei-het-toch blik aan en hij zucht, waarna hij me mokkend gelijk geeft. Ik richt me tot mijn mate, die me met een mengeling van emoties aankijkt. Woede, onrust en opluchting zijn de meest duidelijke.

Waarom ging je weg? Vraagt hij monotoon. Ik kijk hem sceptisch aan, meent hij dat nou?

Ja. Antwoord ik met een listige glimlach.

Verbaasd kijkt hij me aan. Wat 'ja'?

Ik gniffel in mijn hoofd. Ik accepteer je verontschuldiging. Zeg ik zo casual mogelijk.

Wat? Wie heeft gezegd dat ik mijn excu.." verder komt hij niet want ik onderbreek hem. Tut tut, het is al goed. Het is je vergeven. Waarom kom je anders hier? Je komt hier duidelijk niet om een wandeling te maken, dus kom je hier om je te verontschuldigen.

Adam lijkt het op te geven en zucht. Oke, oke, jij wint.

Dana heeft hier zoveel plezier in. Net als ik trouwens.

Maar waarom ben je hier? Ik kijk omhoog, naar de nog steeds schitterende hemel. Ik besluit om hem maar te antwoorden, dat het lang genoeg is geweest.

Gewoon, mijn hoofd leegmaken. Maar toen kwam ik Trevor hier tegen en begon hij een heel kruisverhoor. Er valt een ongemakkelijke stilte, waarin je Adam bedenkelijk om zich heenkijkt.

Je hebt geluk gehad. Zegt hij uiteindelijk tegen me.

Ja, beaam ik. Dat heb ik zeker, ik moet er niet aan denken om iemand anders tegen gekomen te zijn. Er ontstaat een soort van woede in zijn ogen, die ik niet helemaal snap.

Hij stopt onze mindlink en heeft er duidelijk een met Trevor, die er de hele tijd een beetje bijstond. De woede in Adams ogen wordt duidelijk niet minder en Trevor duikt steeds verder in elkaar. Na nog een tijdje ongeduldig gewacht te hebben, zie ik hun ogen weer helder worden en draait Trevor om, waarna hij zich zonder twee keer knipperen uit de voeten maakt.

Ik maak nog een keer een grommend geluid, proberend zijn aandacht te krijgen. Maar helaas, mijn plan faalt. Hij hoort me niet of hij doet alsof hij me niet hoort. Ik denk dat laatste.

Wat heb je gedaan? Ik draai me naar Adam, die hem met genoegen nakijkt.

Niets. Bromt hij snel, waarna hij zich omdraait en begint weg te lopen. Ik loop hem snel achterna en ga voor hem staan, beide zijn we nog steeds in wolfvorm.

Adam, serieus. Wat heb je gedaan? Met uiterste ernst kijk ik hem aan.

Maar toen, toen zei hij iets waarvan Dana spontaan een liefdesaanval kreeg;

Je bent van mij.

^~~~~~^

0.0

Wat spannend ;)
Wat vonden jullie van het hoofdstukje? Laat het zeker even weten!

Vote🌟Comment

Xx