New York City | C.S.

33.

In de wc op kantoor hing een grote spiegel waar ik mijn laatste foto op werk wilde maken. Ik maakte een spiegel selfie met daarbij de tekst 'going home'. Terwijl ik in de lift stond kreeg ik een berichtje van Sam binnen. Hij doelde op de foto in mijn story dat ik naar huis ging en wilde graag bij me eten. Fine by me.
Niet veel later kwam ik thuis en stond Sam met een uitpuilende boodschappen tas bij de deur van mijn appartement te wachten. "Thanks mate! And who did you invite? This is way too much for both of us!" Sam moest lachen. "I couldn't make a choice. Sorry" hierdoor moest ik ook lachen. We liepen naar binnen en daar pakte ik gelijk de tas uit zijn handen, nieuwsgierig naar wat hij allemaal gekocht had. Heel veel lekkere dingen, dat vooral.

"I think I want to quit my job." Zei Sam nadat we zwijgend hadden zitten eten. "No? Why?" Sam trok zijn schouders op. "I don't know. But this isn't something I can do the rest of my life, right? It doesn't make me happy." Ik knikte. Ik begreep volkomen wat hij bedoelde. "But what do you want to do instead? I think it's better if you find something new first and after that you can quit." Sam vertelde dat hij dat ook van plan was, maar dat hij mijn hulp wilde met iets nieuws vinden. "I barely know you! Sam!" Voor het dramatische effect gooide ik mijn handen in de lucht. "Haha funny you. You know me better than anyone. Seriously." Ik glimlachte. Sam en ik kenden elkaar inmiddels door en door, maar om nou uit te kijken naar een baan voor hem. Zo goed kende ik hem nou ook weer niet. "I'll keep my eyes open for you." "Thanks Lynnie. You're the best friend ever!" Ik moest lachen. "Slijmbal." Sam keek me niet begrijpend aan, waarna ik met een mysterieuze blik op mijn gezicht, mijn schouders optrok.

Ik lag bijna op de grond van het lachen. Nadat we alles van het eten hadden opgeruimd vond Sam het een leuk idee om een karaoke wedstrijd te gaan doen. Niet veel later stonden zijn vrienden ook in mijn appartement. Ze hadden allemaal hapjes en drankjes meegenomen. Miriam en Zara waren de jury. Nu was Sharon aan de beurt. Terwijl ze aan het zingen was probeerde ze ons te entertainen met een dansje die ze ter plekke verzon. Ze was buiten adem en zingen kon ze echt helemaal niet. Niet alleen ik vond het hilarisch. Iedereen was aan het lachen en sommigen waren zelfs aan het huilen van het lachen. "You're the best singer I've ever met." Gierde ik toen ze klaar was. "No the best entertainer!" Lachte Ferry, een van Sam zijn vrienden. We bleven allemaal lachen en ik plaatste een filmpje van Sharon haar optreden in mijn story. 'I think she won this game.' Ik was natuurlijk nog steeds bezig met iedereen up to date houden van mijn dag.
Ik kreeg een berichtje binnen. 'And now I want to see you sing."