New York City | C.S.

94.

Terwijl ik tegen Fien stond te tennissen riep mijn vader dat ik werd gebeld. Tennis was altijd onze sport geweest. Heerlijk vonden we het. Mijn ouders liepen er ook vaak rond en mijn vader stond op dit moment achter de bar. In de hoop dat het Cole was rende ik snel naar mijn vader toe die mijn telefoon in de lucht hield. Ik pakte hem over en keek op het scherm. Fien, die over mijn schouder mee keek zuchtte. Het was Cole niet. Het was Noa. Ik nam op.
"Hey No!"
"Lynnie! Hoe is het daar?"
"Drie keer raden wat Fien en ik aan het doen zijn."
"Tennissen? Oh mijn God. Jaloers!!!"
"Niets om jaloers op te zijn. Fien zat al die tijd hier terwijl wij samen zaten te chillen in New York!"
"True that." Terwijl Noa dat zei kwam er allemaal kabaal van de achtergrond. Vervolgens klonk Noa haar stem die iets schreeuwde.
"Oké waarom ik belde. Wat in godsnaam heb je met Cole gedaan?" Vervolgde Noa het telefoon gesprek.
"Ik wil het er liever even niet over hebben."
"Maar Dylan wilt het heel graag weten." Terwijl Noa de naam Dylan zei hoorde ik hem op de achtergrond schreeuwen.
"Zeg maar dat ik het er echt niet over wil hebben."
"What is She saying?" Klonk Dylan zijn stem.
"She doesn't want to talk about it." Reageerde Noa op hem.
"Lynnie can you please tell me what happened? I need to know how sad, mad or angry he is." Dylan sprak nu tegen mij.
"He asked if I wanted to be his girlfriend...." ik was nog niet eens uitgepraat maar Noa onderbrak me al met gegil. "Ik wist het, ik wist het!!!"
"We actually had a relationship. It lasted like one day and then I told him that I didn't feel comfortable about it because we barerly know each other."
"You hurt his feelings."
"I know Okay. And beside that, also my own feelings."
"I did not even mentioned his pride."
"Dylan stop it. I know Okay. Leave me alone."
"Why Lynn? Why should I? It keeps following him too right?"
"And I am not in pain? Is that what you try to say? That I'm a heartless bitch or something?" Ik begon door mijn telefoon te schreeuwen.
"Well actually..." hij wilde er nog iets achteraan zeggen maar Noa onderbrak hem.
"...Nee zo denken we niet Lynn. We weten dondersgoed dat je het niet zo bedoeld hebt."
"Jij misschien, maar ik heb het idee dat Dylan niet eens wilt weten hoe ik me hieronder voel." Bij het horen van Noa haar vriendelijke stem was ik alweer tot bedaren gekeerd.
"Ik ga ophangen. Ik kan dit niet. Ik wil hier niet ook nog over na hoeven denken. Zeg tegen Dylan dat ik excuses verwacht en anders hoeft hij me niet meer van het vliegveld op te halen." Daarmee sloot ik het telefoongesprek af en ik hing direct op. "Gaat het?" Papa en Fien stonden naast me en keken me bezorgd aan. Ik gaf een kort knikje. "Ja laten we verder spelen."

————————————————————————
Nieuw hoofdstuk vanaf het strand in Frankrijk! Hele fijne vakantie allemaal 😘