New York City | C.S.

108.

Samen met Joran liep ik naar de deur van mijn appartement. We hadden besloten dat hij vanavond al zou blijven eten. Ik had Noa een berichtje gestuurd om vanmiddag boodschappen te doen, omdat we een gast te eten zouden hebben. Noa hield van gezelligheid dus was ze door het dolle heen. Ze wilde allemaal hapjes kopen. Om haar tegen te houden vertelde ik maar wie er kwam en wat de bedoeling was. Ze was teleurgesteld dat ze zichzelf niet kon laten gaan met eten kopen, maar vond het toch stiekem nog wel gezellig.

Het was een hele gezellige avond geweest met Joran. Hij bedankte ons hartelijk en vond het super fijn dat hij even wat afleiding had gehad. Ik gaf hem een knuffel. "Tot morgen, op werk." "Tot morgen." Hij zwaaide nog even naar Noa en toen deed ik de deur dicht. Noa kwam naar me toe rennen. "Oké, ik heb vanmiddag met boodschappen doen iets voor je meegenomen." Ze trok me aan mijn arm mee naar de keuken. Ze haalde een doosje uit een van de lades. "Een zwangerschapstest." Ik keek haar boos aan. "Waarom?" "Omdat je zei dat je nog steeds niet ongesteld bent geweest, en na je wilde ochtend met Cole wil ik het toch maar even controleren."

"Ik doe het niet."

"Jawel."

"Ik ben niet zwanger."

"Als je het zo zeker weet, waarom doe je die test dan niet, dan weet je het zeker." Zei Noa stellig en ze sloeg haar armen over elkaar heen.

"Doe het lekker zelf."

"Oké".

"Ja, doe dan!" zei ik toen Noa bleef staan.

Noa trok haar schouders op en liep met de test naar de wc. "Nou goed. Nu jij." Ze hield een nieuwe test de lucht in, ze had hier dus duidelijk rekening mee gehouden. Ik zuchtte, ik kon er nu niet meer onderuit. Ik was bang. Natuurlijk had ik al die dagen al in mijn hoofd zitten dat ik wel eens zwanger kon zijn. Dat er grote kans was dat de morning-after pil niet gewerkt had. Voorzichtig plaste ik over het staafje heen. Ik was zo bang. Hoe zou ik aan mijn ouders moeten uitleggen dat ik zwanger was. Van de jongen die weggegaan was toen ik hem net had voorgesteld aan mijn ouders. Omdat ik hem nog niet goed genoeg kende. We waren nu een hele tijd verder, maar ik had ze niet echt meer gesproken. Alleen dat Noa me eerst negeerde en nu niet meer, dat had ik ze wel verteld.

"Klaar." Zuchtte ik terwijl ik naast Noa ging staan.

"Oké nog even wachten, dat bekijken we ze tegelijkertijd."

Na een tijdje draaiden we ze om. Ik schrok toen ik mijn test vergeleek met die van Noa. "Meen je dit." Ik schopte tegen een keukenkast aan. Ze waren niet hetzelfde. Dit betekende duidelijk dat ik zwanger was. "Lynn." Noa probeerde me te kalmeren, maar ik moest me even laten gaan. "Lynn." zei Noa nu niet harder. "Nu even niet No, laat me even." Ondertussen was ik Cole aan het uitschelden. De eikel had hiervoor gezorgd. Hij denkt alleen maar aan zichzelf. Egoïstische klootzak. "LYNN. IK BEN ZWANGER." Gilde Noa nu. Ik keek op en trok een wenkbrauw omhoog. "Ík zul je bedoelen?" Noa schudde haar hoofd. "Kijk." Ze hield de gebruiksaanwijzing omhoog. Ze had gelijk. Noa was zwanger. "Maar je bent toch gewoon ongesteld geweest?" Noa knikte.

"Van wie?"

"Dylan denk ik?"

"Hoop je?"

"Beter dan dat gekke ex vriendje van me."

"We moeten naar een dokter."

"Morgen."

————————————————————————
Sorry voor het weinige updaten. Ik heb mega weinig inspiratie voor deel 2 van dit boek. En ik wil eigenlijk niet te lang wachten met dat boek uploaden. Ook heb ik niet zo veel tijd meer om er aan te zitten; ik werk tegenwoordig en ga niet meer naar school. Dat scheelt enorm... eerst schreef ik veel tijdens het reizen. Ik probeer een manier te vinden om te kunnen schrijven. Ik vind het namelijk wel heel leuk en het is echt een uitlaat put voor mij.