38.

170 4 0
                                    

Ik liep over straat, met nog steeds tranen rollend over mijn wangen. Ik wist echt niet wat te doen. Ik wilde zo graag dat Kelly niet zo gemeen deed, maar daarvoor moest ik aan haar mening toegeven en dat wilde ik niet. Ik was er gewoon nog niet klaar voor. Even begon ik te twijfelen aan mijn vriendschap met Kelly. Is ze wel zo'n goede vriendin als ze me probeert te veranderen? Spookte er in mijn hoofd rond, waardoor ik nog harder begon te huilen. Ik was hier de slechte vriendin. Als je begint te twijfelen over een vriendschap dan ben je een slechte vriendin. Inmiddels was ik aan de rand van het dorp aangekomen, bij een meer. Ik ging aan het water zitten. Het was zomer dus zwemmen was een optie. Ik schudde mijn hoofd. Ik ging niet zwemmen. Ik lag in het gras met mijn ogen dicht. Het huilen was inmiddels gestopt, ondanks dat had ik wel een loopneus gekregen, wat niet onopgemerkt bleef. "I'm sorry to bother you. But here, please use this." Ik kreeg een zakdoekje in mijn handen gedrukt. "I'm trying to enjoy the weather and the silence, but with you next to me sniffing your nose, that's impossible and really stressful." De man naast me glilmlachte. Ik snoot mijn neus, bood mijn excuses aan en sloot opnieuw mijn ogen. "So. Do you live here?" De man begon weer met praten. "I'm sorry. I'm trying to enjoy the silence, but with you next to me, talking, that's impossible and really annoying." De man bood op zijn beurt zijn excuses aan en mompelde nog wat in zichzelf waarna hij op stond en weg ging. Mooi zo, en laat me nu allemaal even met rust, dankjewel.

Ik opende mijn ogen en merkte dat ik nog steeds aan het water lag. Ik was in slaap gevallen. Mijn rug deed pijn van de harde onder grond. Het begon te schemeren, ik moest plassen en ik had ontzettend veel honger. Ik moest terug naar het hotel. Mijn excuses aanbieden aan Kelly. Ik zou haar wel vertellen dat ik alles op mijn eigen tempo wilde doen. Echt waar, ik ga niet daten als ik er zelf geen behoefte aan heb. En zo doende stond ik op, met moeite want ik was stijf van het liggen op de grond, en ik liep terug naar het hotel. "Finally, there you are!" Jane kwam gestresst op me af rennen en keek me onderzoekend aan. "Are you fine?" "Why shouldn't I?" Ik snapte niet goed waar ze zich precies zo druk om maakte. "Kelly told me that you were in a fight, and that when she was upstairs you weren't there anymore. And I thought you're from the city so you can not survive here in the woods." Ik moest lachen. "Jane, I'm from a small village from the Netherlands. I can take care of myself. I'm really independent." Jane glimlachte eventjes en trok me toen mee naar de keuken. "Tea?"Ik knikte en niet veel later zat ik samen met Jane en Kelly een spelletje te spelen met thee en koekjes erbij. "So, you're Dutch?" Ik knikte. "I'm from a small village next to Leiden. You'll probably don't know it." "Do you have pictures of it?" Jane was oprecht geïnteresseerd. Ik had geen foto's van het dorp, maar bood aan om haar en Kelly een rondleiding te geven door google streetview. En ze vonden het fantastisch, al was het wel een teleurstelling dat niet alle huizen in Nederland zijn zoals die in Amsterdam. Maar ja, misschien was dat ook wel een van de redenen dat ik niet in Amsterdam woonde, of wilde wonen.

New York City | C.S.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu