New York City | C.S.

92.

Cole en ik zaten op mijn bed naar een film te kijken. We waren even naar boven gegaan om na de film te kunnen slapen. Die verschillende tijdzones zijn zo vermoeiend. Ik lag met mijn hoofd tegen Cole zijn borst aangeleund. Verder niet. We mochten dan wel een relatie hebben, verder hadden we nog nooit echt gezoend of iets. Het voelde voor mezelf erg ongemakkelijk. Cole daarentegen leek nergens moeite mee te hebben en sloeg zijn arm om me heen. "I really like you." Glimlachte hij naar me toen hij dat zei. Ik wist niet zo goed wat ik moest reageren. Ja, ik vond hem ook echt heel erg leuk. Maar we waren nog nooit intiem geweest en dat maakte het voor mij echt ongemakkelijk. Ik wist wel dat het er ooit van moest komen, uiteraard. Maar waarom direct nadat we een relatie hebben, dat voelde zo opgedrongen en onnatuurlijk. Daarom besloot ik mijn ogen dicht te doen en te gaan slapen. Dat was het veiligste, er kon niets gebeuren.

Ik werd wakker van iemand die op mijn slaapkamer deur klopte. Mijn eigen slaapkamer deur, thuis, in Nederland. Ik keek naast me, waar Cole nog lag te slapen. Ik liep naar de deur en opende hem. Het was mijn moeder die zei dat het ontbijt klaar stond. We zouden vandaag naar Madurodam gaan. Ik kon niet wachten om het aan Cole te laten zien. Een van mijn favoriete plekken van het land. Ik kan daar zo genieten. En heerlijk mensen kijken uiteraard. Ik besloot om Cole wakker te maken. Hij lachte lief naar me toen hij zijn ogen open deed. "Good morning. Breakfast is ready. Are you coming?" Cole knikte, kreunde, rekte zich uit en klom het bed uit. Hij trok snel wat kleren aan en liep achter mij aan naar beneden. De tafel was gedekt zoals ik het gewend was. Een mand met pistolets en croissants en al het heerlijke beleg erbij. Zulke ontbijtjes had ik wel gemist, dat vind je niet zo snel in Amerika. We schoven aan en kregen koffie van mijn moeder. "Bon appetit." Mijn moeder kwam als laatste aan tafel zitten.

Cole en ik waren ons aan het klaar maken voor de dag. Naast elkaar stonden we voor de spiegel. "Cole. I've been thinking." Ik zuchtte. Ik wilde hem geen pijn doen, echt niet. Ik wilde gelukkig zijn. Ik was ook oprecht gelukkig dat hij nu echt van mij was, maar ik kende hem nog helemaal niet goed. "Tell me." Ik keek hem aan via de spiegel. Hij leek nieuwsgierig, wat me alleen nog maar zenuwachtiger maakte. Hij zou het waarschijnlijk niet verwachten. "I really like you. But I'm feeling uncomfortable around you. I barely know you. I even know your brother better than I know you." Cole keek naar beneden. "What are you trying to say Lynn?" "I want to say that I think we should not be in a relationship already." Ik kneep mijn hand tot een vuist, zo hard dat mijn nagels afdrukken achter lieten in mijn handpalmen. Ik vond het zo verschrikkelijk om deze jongen te kwetsen, maar daarentegen wilde ik me ook op mijn gemak voelen. Ik voelde me echt wel fijn bij hem, heus. Alleen was het allemaal zo snel gegaan. Wat als het uiteindelijk niet zo goed klikte als op dit moment.