New York City | C.S.

87.

Het was inmiddels de laatste dag voor mijn reis terug naar Nederland. Op werk was het gezellig met z'n allen. Het was de laatste dag voor de zomervakantie. Iedereen zou drie weken vakantie hebben, behalve ik, ik als uitzondering twee maanden. Kelly en ik genoten van de muziek die aan stond. We waren met z'n allen aan het borrelen en de vakantie plannen aan het bespreken. Na een tijdje kwam er een jongen aan lopen. Ik herkende hem. Hij liep wel vaker rond op de afdeling, maar ik had hem nog nooit echt gesproken. "Hey Dutchie. What are your plans for the summer?" De manier waarop hij 'dutchie' zei stond me niet aan en daardoor had ik gelijk geen zin meer in een gesprek met hem. "I'm going to my parents in the Netherlands. Bye!" Ik liep weg en trok Kelly, aan haar pols, achter me aan. "What are you doing?" Kelly bleef na een tijdje stil staan. "I hate that guy." Zuchtte ik gefrustreerd. "Who is it? Do I know him?" Kelly keek om, om te zien of hij er nog stond. "I don't even know him myself. I just hated the way he talked to me." Kelly moest lachen en we begonnen alle negatieve dingen van zijn uiterlijk op te noemen. Wat een vermaak.

Na nog een aantal drankjes en mensen beledigd te hebben belde Cole me op dat hij voor de deur stond. Of terwijl, hij stond buiten het kantoorgebouw te wachten tot ik naar buiten kwam. Hij zou me op komen halen en dan zouden we samen met Noa en Dylan een hapje gaan eten, bij hem thuis. Ik nam afscheid van Kelly en rende met een rotgang richting de lift. Net voordat de deuren open gingen besloot ik nog even langs de wc te gaan. Ik wilde er goed uit zien voor hem. Op het moment dat ik in de spiegel keek concludeerde ik dat ik dat beter niet had kunnen doen. Mijn haren zaten verwilderd en ik had een rood hoofd. We waren immers al de hele tijd op het dakterras midden in het zonnetje geweest. Ik besloot deo op te doen en het daarbij te laten. In het vliegtuig zou ik er hoogst waarschijnlijk nog erger bij lopen dan dit, hij moest maar wennen.

"Hi Cole." Ik liep vanuit de deuropening naar de jongen toe die nonchalant tegen de muur van het grote gebouw stond te leunen. Zijn ene voet tegen de muur aan geplaatst. Hij stond naar de passerende mensen te kijken, maar na het horen van zijn stem keek hij me glimlachend aan. "Hey Lynn." Ik zag zijn blik even over mijn lichaam schieten. "You look great." Ik draaide met mijn ogen. Hij had me nog geen enkele keer gezien in de kleding waarmee ik naar werk ging. Een deftig jurkje met elegante hoge hakken. Je moet wel iets uitstralen als je voor zo'n mega bedrijf werkt natuurlijk. "Thanks. You too." Besloot ik uiteindelijk te reageren. Het was waar. Hij had een korte spijkerbroek aan, met daarboven een blouse. Super goed stond het hem, en daarnaast vond ik het ook een super leuke outfit. "Are my bags already at your place?" Ik pakte Cole bij zijn boven arm vast. Terwijl ik die woorden uitsprak ging ik namelijk door mijn enkel. "I already said I would take care of it. So yes, they are." Hij keek me bezorgd aan. "I'm fine. It happens all the time. And thank you. You guys are the best."  Cole knikte en sloeg een arm om mijn middel. "Be carefull. I don't want to go to a hospital." Glimlachend keek ik voor me uit. Ik was zo ongelooflijk verliefd op deze jongen. Bij ieder woord, iedere aanraking en iedere gezichtsuitdrukking besefte ik het me opnieuw.