New York City | C.S.

105.

"We didn't use any protection?" Fluisterde ik boos naar Cole. "You're taking your anti conceptions right?" Mijn ogen werden groot. Hoe kon hij daar nou gewoon vanuit gaan! Hoe durfde hij. Ik zat er echt niet op te wachten om zwanger te zijn. Niet hier in New York, niet van Cole die een vriendin heeft en eigenlijk überhaupt niet. "I don't, Cole. Since i am not dating anyone I think it's the best for my body to live a healthy life. Without medicines." Cole zijn ogen werden groot. "Oh my God." Hij haalde zijn handen door zijn haren en ijsbeerde door zijn woonkamer heen. Hij had inmiddels zijn onderbroek weer aangedaan. Heel even ging er door mijn hoofd, 'deze jongen ziet er zo goed uit'. Maar gelijk daarna kwam de woede terug. "I'm going to ask Dylan." Zonder dat ik tijd had om te realiseerde wat hij zei of op hem te reageren klopte hij op de deur van de logeerkamer. Dylan vloog naar buiten. Snel sprong ik onder het dekbed die nog op de bank lag. Ik was poedelnaakt. Met mijn hoofd onder het dekbed bleef ik liggen. Ik wilde niet weten of Dylan me naakt had gezien, of zijn reactie op Cole. Ik schaamde me dood, om alles. Ik voelde hoe er iemand naast me kwam zitten. "I saw you Lynn. I'm sorry. I didn't know." Het was Dylan, hij klonk gemeend. "Where's Cole?" Ik had de tranen in mijn ogen staan door de dingen die er net gebeurd waren. Het enige wat ik wilde was heel hard tegen Cole schreeuwen. "He's gering you a morning after pil." "I told him I don't do medicines." "You don't want to be pregnant right.." ik zuchtte diep. Dylan had gelijk. Ik moest dit doen, anders was het einde van mijn leven nabij. "Lynn. Can you just show me your face." "No." Ik wilde het niet. Hij zou me bezorgd aangaan zitten kijken net als normaal. En nu hij me naakt gezien had zat ik daar al helemaal niet op te wachten. "Why are you so ashamed? I even heard the two of you screaming each other names." "Oh my god." "What?" "This isn't helping at all. You're making it worse." "I'm sorry. I just want you to feel comfortable around me. Not ashamed." "I want to go home." Ik haalde mijn neus op. Ik was verdrietig. Alles ging mis in mijn leven, opnieuw. "Don't cry. Everything will be alright." Ik trok het deken van mijn hoofd af. "It wont!" Zei ik boos. "I will remember this forever. I will always remember what you just said to me and that I had unprotected sex! It's the worst thing in my life that could have happened, and it just happened. Why didn't your mother teach you to always use protection." Ik keek boos voor me uit, Dylan aankijken durfde ik nog even niet. Daarvoor was ik nog even te genegeerd. "I'm sorry. I shouldn't have said that. I want to go home and take a shower for the rest of the day." Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Dylan naar me glimlachte en hij aaide over mijn hoofd heen. Voorzichtig keek ik hem aan. "Thank you." Glimlachte ik naar hem, en Dylan glimlachte opnieuw naar mij. Ik was blij dat ik Dylan weer naast me had zitten zoals ik hem altijd kende. Ik hoopte dat we weer vrienden zouden kunnen zijn. Ik mocht hem graag.

De deur van het appartement vloog open. Cole kwam binnen gerend. "I'm back." Hij hield een doosje in de lucht en ging een glas water halen. "Drink it." Ik gehoorzaamde braaf en dronk het glas leeg. Hopelijk zou alles goed komen.