New York City | C.S.

89.

Toen we eindelijk bij de gate waren aangekomen bleek dat het boarden al begonnen was. We hadden er duidelijk langer over gedaan om er te komen dat we hadden gedacht. Zuchtend sloot ik in de rij aan, maar Cole trok me weg. "Come with me." Hij liep naar de priority lane. "What are you doing." "I upgraded our seats." Cole glimlachte en gebaarde dat ik hem voor moest gaan. "Oh my gosh, Cole. You really didn't had to do that." Ik gaf hem een knuffel om hem te bedanken. Cole liet ondertussen de boardingpassen scannen en daar gingen we, het vliegtuig in. Een lange reis voor de boeg. Ik volgde Cole voor onze stoelen, aangezien hij de boardingpassen nog had wist hij als enige de stoelnummers. "There we are." We hadden de voorste stoelen van het hele vliegtuig. Business class. "This is too much Cole. It's so expensive." "For the flight back we just have economy class, I promise." "Fine fine. I'm really thankfull for this. You're the best." Ik gaf hem opnieuw een knuffel en shotgunde daarna gelijk de stoel aan het raam. Op het moment dat we geïnstalleerd waren vroeg ik aan een stewardess of ze een foto van ons wilde maken. Voor op insta. Ik maakte nog steeds een hele hoop foto's, van alles wat ik tegen kwam, van alles wat ik deed met mijn vrienden.  De vorige foto was dan ook van nog geen dag geleden, met Kelly op de borrel. Ik zette mijn mobiel op vliegtuigstand en begon de foto enigszins te bewerken. Een beetje maar hoor. Iets helderder en de kleurbalans iets mooier. Op het moment dat ik hem aan Cole liet zien begon het vliegtuig te rijden. "Let's go." Ik pakte enthousiast zijn hand vast en kneep erin. Na het kneepje realiseerde ik me pas dat ik zijn hand vast had. Ik keek van onze handen naar Cole zijn gezicht. Hij had zijn ogen ook op onze handen gericht. Snel keek ik daarom ook maar weer een andere kant op en besloot dat ik het beste mijn hand weg kon halen. Net toen ik mezelf daar toe wilde zetten wreef hij met zijn duim over mijn handpalm heen. Mijn blik dwaalde af naar buiten, maar mijn gedachten niet. Mijn hart sloeg op hol en ik kon niet genoeg krijgen van zijn aanrakingen. Hij bleef teder met zijn duim over mijn hand wrijven en op het moment dat we opstegen pakte hij mijn hand vast. Daar zaten we dan. Hand in hand in het vliegtuig op weg naar Nederland. Daar zat ik dan, hand in hand met de jongen die had uitgesproken dat hij me leuk vond. Recht in mijn gezicht, meerdere keren zelfs. En ik zelf, ik was smoorverliefd op hem maar had het nog niet uit durven spreken. Toch werd het tijd. Als hij zelfs met me mee wilde naar Nederland en onze tickets een upgrade gaf, dan kon het niet zo zijn dat hij me alleen wilde omdat ik hard to get ben. 

Niet veel later ging het lampje van de stoelriemen uit en kwamen er stewardessen langs met dekens. Het was half 4 's ochtends dus we konden zeker nog wel wat slaap gebruiken. Niet veel later lagen we dus ook op ons eigen bedje, of stoel, te slapen. Helaas niet meer met onze handen in elkaar verstrengeld. Maar wel in een vredige slaap en dat is ook wat waard.