New York City | C.S.

43.

"Lynn." Cole kwam op me afrennen en knielde bij me neer. "What's wrong?" Ik was inmiddels gestopt met huilen. Ik was tot rust gekomen. "My keys are inside..." ik zag dat Cole een glimlach moest onderdrukken. "And that's why you were crying." Een beetje boos keek ik hem aan. "No it wasn't the only reason, but the other things don't matter. The thing is..." ik zuchtte diep terwijl Cole naast me kwam zitten en me geïnteresseerd aan keek. "The owner of my apartment, he comes back in 4 days. So I can't go inside." Cole sloeg zijn arm om me heen. Ik keek de andere kant op omdat ik merkte dat het me wat deed. "So you decided to call me?" Ik knikte voorzichtig. "That's the best decision you've ever made." Ik glimlachte naar de jongen die naast me zat. "Thanks Cole." "Come. You can stay at my place." Hij sprong omhoog en trok me overeind. "You'll love it." Ik bedankte hem nogmaals. Ik was blij dat hij het zo goed opving.

"Why did you not call some of your friends?" We stonden in de lift naar Cole zijn appartement. "They weren't available." Ik werd onzeker van zijn vraag, wilde hij liever dat ik naar iemand anders ging? "O so you trying to say that I am your last choice?" Ik grinnikte om het quasi boze gezicht van Cole. "I barely know you." "That's true." Cole viel even stil, "but you trust me right?" Ik knikte. "I do trust you, Cole. And your brother as well. That's why I called you." Cole leek opgelucht door mijn reactie. Ik daarentegen was al lang blij dat ik onderdak had. Gratis. Het enige waar ik nu nog van baalde was het feit dat ik mijn vakantiedagen nu niet kon besteden aan alleen zijn en genieten van mijn rust, terwijl dat wel de belangrijkste reden van mijn vakantie was. Ik besefte me wel dat ik niet mocht klagen. Ik was immers in New York en het was mijn eigen fout dat ik mijn appartement nu niet in kon. "This is it." Cole stopte voor een deur en maakte hem
open. "It looks nice. I actually think I could live here." Cole bedankte me en liet me de kamer zien waar ik mocht slapen. "Thank you so much Cole. I have no idea what I had to do without you." Ik kreeg weer tranen in mijn ogen. Ik meende het serieus, anders was ik komende vier dagen gewoon dakloos geweest. Al had ik wel een hotel kunnen betalen, maar toch. "You're always welcome Lynn. Please remember that." Cole nam me in een knuffel. "Why are you so nice to me? We met once. You don't even know me." Cole reageerde zonder aarzelen. "I think it's the same reason as why you called me. I trust you and so does Dylan. And by the way, you've been hanging out with Dylan a lot. I assume that you are friends now. I will always help friends, also my brothers." Ik glimlachte. Hij was echt veel te aardig voor me. "Would you help all of Dylan's friends?" Cole moest lachen om mijn vraag. "Nope. Definitely not. But as I said, I trust you. And now, dinner." Cole liep voor me uit weg van de logeerkamer. "What do you want?" "Do you have already something that we can make?" Cole schudde zijn hoofd. "I will make you my favorite Dutch dinner; Boerenkool." Cole was enthousiast en zo gingen we naar de winkel waar ik de vorige keer ook de boerenkool had gevonden toen ik met Fien en Noa een Nederlands gerecht wilde maken.