New York City | C.S.

72.

Ik lag te woelen in mijn bed. De dag was al kut en het was alleen maar erger geworden. Ik wist nu in iedergeval wel waarom het leven zo rot geworden was, maar het maakte me niet gelukkiger. Ik had nu weekend, maar ik wist gewoon dat ik het hele weekend zou besteden aan het oplossen van de hele situatie. En dan was het vervelende nog dat Cole en Noa toch wel zouden blijven daten, aangezien dat er niets mee te maken had. Ik besloot mijn bed uit te gaan en warme chocolade melk voor mezelf te maken. Daar had ik nou echt zin in. Vanuit de logeerkamer hoorde ik Dylan hard snurken, wat me liet lachen. Hij had zijn woorden wel waar gemaakt. Hij bleef slapen en wilde me echt helpen, dat liet hij overduidelijk merken. Terwijl ik stond te wachten op de melk die verwarmd werd besloot ik Harry een berichtje te sturen.

Lynn: hi Styles. Heard about what Benjamin did. I'm so sorry. Can we talk?

Dit was het begin van het oplossen van de hele situatie. Benjamin had van Fien en Noa vernomen dat Harry me stalkte en was hem daarmee gaan 'bedreigen'. Volgens Dylan gebruikte hij dat zodat Harry hem zou helpen mij het leven zuur te maken. Hij had er spijt van dat hij het had uit gemaakt. Nee dat is niet waar. Hij heeft er spijt van dat ik gelukkig ben nu en hij niet. Hij moest eens weten hoe lang ik er over gedaan heb om hem uit mijn hoofd te zetten. Het lukte eindelijk een beetje en dat begint hij hiermee. Een ding wist ik nu zeker, een relatie met hem beginnen zou ik nooit meer doen. Tegen al mijn verwachtingen in reageerde Harry.

Harry: big thanks to the person who told you. Yes of course I want to talk. Breakfast tomorrow?

Lynn: sure

Harry: I'm so sorry I've been helping him

Lynn: it's ok. I'm not mad, just mad at benji

Harry: glad to hear that. I'll pick you up at 09:30. Night Lynn

Lynn: see you then. Night

Inmiddels had ik mijn chocolade melk al op en kroop ik weer terug in bed, waar ik al snel in slaap viel. Gerustgesteld bij de gedachten dat ik morgen over de situatie kon praten met Harry.

Ik schoot omhoog van gebons op de deur. "Lynn wake up." Na een tijdje realiseerde ik me pas dat het Dylan was die op mijn slaapkamer deur bonsde, maar voor ik kon reageren vloog de deur open en hij kwam al naar binnen. Ik schoot onder het deken, ik had nauwelijks kleding aan. "What?" Bromde ik. Hij had me immers wakker gemaakt. "Harry is here. He's waiting for you." Ik schrok en daardoor werden mijn ogen groot. "What time is it?" Dylan vertelde dat het half 10 was. Dat betekende dat Harry nog niet onwijs lang aan het wachten was. "Tell him that I'm on my way. I'm going to change clothes." Dylan knikte en liep mijn kamer uit zonder wat te zeggen. Hoe kon ik me nou weer verslapen. Al was dat een domme vraag om aan mezelf te stellen, aangezien ik pas na middernacht in slaap was gevallen.