New York City | C.S.

83.

Ik werd wakker met barstende hoofdpijn. Zo erg dat ik direct tranen in mijn ogen kreeg. Dit was niet oké, dit was geen kater. Ik stapte uit bed, maar moest gelijk weer gaan zitten. Ik werd gigantisch duizelig. Mijn hoofd knapte bijna uit elkaar, wat me echt liet huilen nu. Al huilend en steunend aan alles wat ik vinden kon, liep ik naar de keuken om een paar pijnstillers in te nemen. In de keuken trof ik Noa aan, die ook pijnstillers in nam. "Moggesss." Zei ze toen ze me zag, maar haar blik veranderde gelijk bezorgd. "Wat is er aan de hand Lynn?" Ze liep op me af en plantte me op de bank. "Ik heb echt even pijnstillers nodig." Noa knikte en rende voor me heen en weer. Al snel kwam ze ook met een kleedje aan. "Probeer wat te slapen. Dat is het beste medicijn." Voorzichtig knikte ik. Alle bewegingen deden pijn.

"... have no Idea." Hoorde ik de stem van Noa zeggen. Ik probeerde mijn ogen te openen, maar merkte al snel dat het licht in mijn ogen de hoofdpijn extremer maakte. Ik had geslapen en was wakker geworden, misschien van Noa haar stem misschien uit mezelf. "Hmmm." Mompelde ik. "Lynn?" Noa kwam naast me zitten. Ik opende één oog. "Gaat het?" Van deze vraag kreeg ik tranen in m'n ogen. "Ik heb zo veel pijn." Bezorgd en verdrietig sloeg Noa haar ogen neer en ze bracht haar mobiel naar haar oor. Ik sloot mijn ogen weer en luisterde naar Noa die een gesprek voerde met iemand aan de andere kant van de lijn. "She's In so much pain."
"Headache."
"The only thing she does is crying and sleeping."
"I never saw her like this before."
"I'm really worried."
"What if it is something serious."
"I'm not overreacting. She's my best friend. I know her."
"If you don't believe me then bye."
"No I'm serious. If you don't trust me I don't want to talk to you."
"Bye."
"No bye Dylan."

Zuchtend kwam Noa weer bij me zitten. Ik opende mijn ogen. "Ruzie met Dylan?" Mompelde ik. "Ik ben bezorgd om je. Ik belde hem voor raad. Hij gelooft niet dat er iets is. Hij denkt dat je een kater hebt." Ik knikte als reactie, meer kon ik niet ik had gewoon geen energie. "Wil je een serie kijken?" Ik knikte opnieuw. "Laat me raden. Riverdale?" Ik knikte opnieuw en glimlachte zwakjes, waardoor er weer een aantal tranen over mijn wangen rolde. Hoe bizar is het als lachen te veel pijn doet. Niet veel later lag ik Riverdale te kijken en zat Noa erbij in de stoel. "Hij is wel echt een lekkerding Lynn. Je ouders zouden trots zijn als je daarmee thuis komt." Ik reageerde met een 'hmmmhmmm' en besloot toen m'n ogen maar weer dicht te doen omdat ik ontzettend moe werd.

Langzaam opende ik mijn ogen. Ik was in m'n slaapkamer. "Is She in bed?" Hoorde ik een stem vragen. 'Ja, ik lig.' Dacht ik. In mijn bed. Ik was moe en herinnerde me dat ik enorme hoofdpijn had. De hoofdpijn viel inmiddels wel mee. "You're awake." Ik zag het gezicht van Cole boven mij verschijnen. Hij wreef met zijn vinger over mijn wang. "How are you feeling." Ik zuchtte en trok mijn deken over mij heen. Waarom was hij hier. Ik voelde me zo beroerd, ik zag er niet uit. "What are you doing?" Hoorde ik de stem van Cole en ik voelde dat hij naast me op het randje van het bed ging zitten. "Noa called me. She said you've been sleeping all day and that she was worried. I came here and carried you into your bed." "Go away." Onderbrak ik zijn verhaal. "I was serious yesterday. I like being around you and I like you." Ik hield mijn adem in toen hij zat zei. "Please Cole. Go home. I'm feeling better." Cole zuchtte maar verliet mijn kamer. Ik hoorde de deur dichtgaan en pas toen kroop ik onder mijn deken vandaan. Ik voelde me beter, ja maar nog steeds beroerd. Ik moest naar de dokter, want dit kon niet goed zijn.