New York City | C.S.

41.

Ik zuchtte. Cole wist het echt van geen ophouden met zijn complimenten. Al voelde ik
me wel gevleid en dat was ook al wel weer een tijdje terug geweest. Toch besloot ik dat het wel weer goed genoeg geweest was nu. Ik wilde me er niet goed bij gaan voelen dat hij zo aardig tegen me was. Ik wilde niet veroorzaken dat ik non stop contact met hem zou hebben. Daarom besloot ik te zeggen dat ik ging slapen en Cole reageerde dat het voor hem ook bed tijd was. We wensten elkaar een goede nachtrust toe en toen viel ik in een diepe slaap, met een fantastische droom; over Cole.

Toen ik wakker werd was er een glimlach op mijn gezicht te zien. Ik stapte vrolijk mijn bed uit en maakte mezelf klaar voor de dag. Pas op het moment dat ik me begon af te vragen hoe het kwam dat ik zo vrolijk was draaide mijn stemming 180 graden. Ik had over Cole gedroomd en het maakte me vrolijk. Dit was niet goed, niet oké, ik vond zijn aandacht leuk. Ik sloeg hard mijn hoofd op de tafel om mezelf te bestraffen. "Lynn je bent verschrikkelijk." Zei ik tegen mezelf waarna de tranen over mijn wangen begonnen te rollen. Niet om het feit dat ik de aandacht van Cole leuk vond, nee omdat mijn hoofd echt heel hard in aanraking kwam met de tafel, het deed gigantisch veel pijn. Ik liep naar mijn vriezer toe en pakte er wat uit. Gewoon iets kouds op mijn hoofd zou de zwelling hopelijk verminderen. En daar liep ik dan, mijn vrije ochtend met een zak bevroren eten op mijn hoofd. Iedere keer dat ik langs de spiegel liep moest ik lachen om mezelf. Het zag er ook echt stom uit.

Voor lunch besloot ik de deur uit te gaan. Het was een hele tijd geleden dat ik in mijn eentje ergens had gegeten, aangezien ik tegenwoordig altijd met Kelly ging. En zo doende, ik pakte alles wat ik nodig had en liep mijn appartement uit. Mijn hoofd deed minder pijn, maar was wel bont en blauw. Fluitend liep ik door de straten van New York. Ik had alle tijd en was dus niet van plan om een taxi staande te houden. Ik zag overal mensen die druk heen en weer liepen, haastige spoed is zelden goed. Ik genoot van het feit dat ik in New York was. Ik kon het som nog steeds niet echt geloven, fucking New York! Het neuriën ging over in zingen en daar liep ik dan, heerlijk te genieten.
In een restaurantje aangekomen zat ik bij het raam om nog steeds mensen te kunnen kijken, het leukste wat er is; alleen op pad gaan en mensen kijken. De diverse kledingstijlen gaven mij inspiratie voor mijn eigen garderobe, maar ook zin om te shoppen. Ik bedankte de ober die mijn sandwich kwam brengen en terwijl ik begon te eten keek ik weer naar buiten. Het leven hier is fantastisch, ik had het echt niet beter kunnen wensen.