New York City | C.S.

66.

Het was weekend. Ik had de hele week hard gewerkt. Noa daarentegen deed alleen maar dingen die zij leuk vond en zeurde dat ik zoveel aan het werken was. Het werd erg vermoeiend voor mij. Vooral omdat Noa zelf van het geld, dat ik verdiende, profiteerde. Ze was alleen maar met Cole terwijl ik mezelf in het zweet werkte. Aangezien ik nu voor twee mensen eten op tafel moest zien te krijgen. Ik kreeg er niet veel voor terug. Er waren dagen dat ik zelfs gekookt had voor Noa en dat ze niet eens liet weten dat ze niet mee at. Ze had het continu over Cole, terwijl ik verdrietig achter bleef. Ik voelde me mezelf niet meer. Ik merkte echt dat ik het zwaar had met het feit dat ik een jongen die ik leuk vond me weer aan de kant zette, en dit keer zelfs voor mijn beste vriendin. En mijn beste vriendin, die vond het zelf allemaal wel prima. Ik baalde als een stekker. Het was vrijdag avond en ik hoopte uit eten te gaan met Noa, maar ze ging weg met Cole. Nadat ze me dat vertelde en ik op gehangen had kreeg ik tranen in mijn ogen. Waarom was het zo oneerlijk. Waarom was ze niet gewoon in Nederland gebleven. Waarom was Fien niet hierheen gekomen, Fien zou zoiets nooit flikken. Ik barstte in tranen uit en ging op mijn balkon zitten. Ik voelde me echt ellendig, en dat had ik nog nooit gehad. De auto's raasden onder mij door, dat was fijn. Door dat geluid kon ik ongegeneerd hard huilen, en niemand die me kon horen. Binnen hoorde ik het geluid van mijn mobiel. Ik stond op en zag dat Noa me een berichtje had gestuurd. Alleen bij het zien van haar naam kreeg ik nog meer haat gevoelens en dus zette ik mijn mobiel uit, waarna ik naar de vriezer liep om een flink bak ijs te pakken. Inclusief lepel uiteraard. Ik ging weer naar mijn balkon terug en begon de bak leeg te eten. Wat was nou inprincipe de reden nog dat ik in New York woonde? Mijn vrienden werden afgepakt door mijn vrienden en het enige wat ik deed was werken. Ik had alleen Kelly, die ik eigenlijk alleen op werk zag. Het was zwaar om ineens te beseffen dat ik niemand had. Ik was alleen, zelfs mijn ouders kon ik hier niet even over opbellen. Zij denken dat het goed gaat met hun meisje. Ik ben altijd de sterke, vrolijke meid geweest, maar op het moment kan ik het niet meer. Ik ben helemaal op. Thanks to Noa. Ik besefte me dat de bak ijs al zo goed als leeg was. Ik stommelde, terwijl ik het laatste restje op at, naar binnen om de bak weg te gooien. Zuchtend keek ik naar de bak die tussen het andere afval verdween. Doei. Ik wilde weer naar het balkon terug lopen toen er op de deur gebonsd werd. Ik twijfelde. Er naar toe lopen of negeren?