New York City | C.S.

44.

We zaten te eten. Het was goed gelukt ookal was het geen stamppot geworden. Cole had namelijk geen stamper voor de aardappelen. So be it, het was alsnog erg lekker. "You like it?" Cole knikte enthousiast. De eerste hapjes vond hij minder, maar ik merkte al aan zijn eetgedrag dat het beetje bij beetje beter werd. "It actually is really good. I want to eat this more often!" Ik maakte van binnen een sprongetje, het beviel hem echt.
Tijdens het afwassen zeiden we niet veel. Ik was moe en aan het gapen van Cole te zien, hij ook. "Do you want to tell me the other reasons that you were crying?" Ik bevroor. Wat moest ik zeggen? Dat ik over hem gedroomd had? Ik zuchtte. "I bumped my head really hard, as you can see." Ik wees naar mijn voorhoofd waarop Cole moest lachen. "How did you do that?" "In Dutch we say at this moment something that means; For you a question, and I just know it." Cole moest weer lachen. "Please tell me more about Holland." Ik knikte. "I actually don't live in Amsterdam. Did you know that the country is more than just Amsterdam?" Cole keek me aan alsof ik gek geworden was. "Why shouldn't I?" "Because most people think that Holland is that small that it only exist out of Amsterdam." Cole grinnikte, waarschijnlijk omdat hij dat nog nooit gehoord had. "Our grass is less nice than it is here because we have cows living on it." Cole glimlachte en ik ging verder; "My father doesn't like cheese. I hate bicycling. It's really expensive to get your driving license. Something else you would like to know?" Cole schudde zijn hoofd. "Enough facts for today. Let's watch some tv." We waren inmiddels klaar met afwassen en opruimen en ik plofte neer voor de tv. "I'm going to change in to some chill clothes." Ik knikte en stond op. "Me too." In de logeerkamer aangekomen besefte ik me weer dat ik geen kleding had. Eigenlijk kwam dat besef pas op dat moment. Dat ik mijn huis niet in kon betekende dus geen kleding, geen schoon ondergoed, geen make up, geen tandenborstel etc. Ik liet me achterover op mijn bed vallen. Worst day ever.
Na een tijdje hoorde ik geklop op de deur. "Lynn are you Okay?" De stem van Cole. "Come in." Cole liep naar binnen en trof me, liggend op mijn rug, met mijn benen nog over de rand van het bed hangend, aan. "What's wrong." Cole ging naast me liggen, op precies dezelfde manier. "I forgot about something. I don't have any clothes, or toothbrush I have nothing." Cole grinnikte. Ik wist niet waarom, maar hij gaf al snel antwoord op die vraag. "It's actually pretty funny that you forgot your keys. Now you know what you are missing." Ik moest hem daar gelijk in geven. "Come with me. I will give you some of my clothes for now." Ik bedankte hem en sprong van mijn bed af.