New York City | C.S.

36.

We reden Lambertville binnen. Het dorpje waar de vakantie plaats zou vinden. Het was een gezellig en mooi dorpje om te zien. Kelly had de auto die van haar vader was geweest meegenomen, en zo hadden we een gezellige autorit achter de rug. "Do you have any idea where exactly we have to be" Kelly keek om zich heen. Haar ogen straalden, wat mij liet glimlachen. Het was fijn om haar zo te zien. "It's, if I am right, at the end of this street." Kelly knikte en gaf nog extra gas. "What I was wondering about, Lynn..." Ik keek Kelly vragend aan, terwijl ik het hotel zag. "Stop. It's here. We're here!" Kelly trapte hard op de rem, wat waarschijnlijk een leuk beeld van mij opleverde aangezien ik mijn gordel al los had gedaan, waardoor ik bijna door de voorruit heen vloog. "That was de most funniest thing ever!" lachte Kelly, terwijl ik over mijn hoofd wreef van de pijn. "Thanks my friend. Let's go now. We have a lot to do." Ik grinnikte om mijn eigen woorden. Ik was hier gekomen voor de rust, ik had helemaal geen planning. We sprongen uit de auto en namen onze spullen gelijk mee. "It looks nice." Ik knikte, als instemming op Kelly. Het zag er echt leuk uit. Heel gemoedelijk. We liepen naar binnen en daar werden we gelijk hartelijk begroet door een mevrouw die Jane bleek te heten. Ze had mijn oma kunnen zijn, maar leeftijd is maar een getal, het was een fantastische vrouw. "Oh my gosh. I didn't know that you two were so lovely!" was haar reactie toen ik haar vertelde dat we voor de komende drie nachten gereserveerd hadden. "You're so sweet!" Kelly glimlachte naar de vrouw. "Okay. Let me walk you to your room." Terwijl Jane voor ons uit liep begon ze te vertellen. "I don't know if you made any plans yet, but..." heel even zuchtte ze. "Most of the guests who are staying here, are here to get rest. My husband died last year, so I'm lonely. If you don't have any plans and like to play games with me. Please come! I love games and company." Kelly en ik keken elkaar glimlachend aan. Die arme Jane. Natuurlijk wilden we spelletjes met haar spelen, dat was sowieso ons enige plan om hier te doen. Spelletjes spelen en lezen, heel veel spelletjes en heel veel lezen. "Of course we want to play games with you!" reageerde Kelly enthousiast. "And we would love it if you show us Lambertville." ik knipoogde naar Kelly. "Really?" Jane draaide zich met een glimlach, en betraande ogen, naar ons om. "Really." zeiden we tegelijk. "You're amazing. Thank you." Dat laatste fluisterde Jane.

Nadat we gesetteld waren in de kamer zuchtte Kelly. "Pour Jane. She just runs this place because she's looking for some company." Ik reageerde er niet op. Het was bizar, besefte ik op dat moment. Het was bizar dat Kelly ondanks haar eigen situatie zo erg mee leefde met Jane. Persoonlijk vond ik Kelly veel zieliger, niet omdat ik dichter bij haar stond, maar omdat ze onlangs twee dierbaren is verloren. Jane is er een jaar geleden eentje verloren. Het recente is pijnlijker, naar mijn idee. Kelly is zo sterk.