New York City | C.S.

56.

Cole was mee gelopen tot aan de deur. "Thank you for everything Cole." Hij knikte als reactie. Ik opende mijn deur en zij hem gedag. Ik liep mijn appartement in en mijn ogen werden groot en vulde zich met tranen. "Neeeee!! Cole!!" Ik riep Cole gillend terug. Hij kwam direct aanrennen. "What's wrong?" Maar hij zag het zelf al toen hij in de deur opening verscheen. Er was ingebroken. Mijn hele appartement was leeg gehaald. Ik zakte door mijn knieën en barstte in huilen uit. "Ssssh Lynn. Everything will be okay." Cole knielde naast me neer en wreef over mijn rug. "It won't." Ik zuchtte en stond weer op, tijd om te onderzoeken wat er weg was, naast mijn tv. "I have to go Lynn." Ik draaide me om naar hem en gaf hem een knuffel. "Thanks for being such a good friend Cole."

De rest van de dag was ik bezig geweest met aangifte doen, politie onderzoeken in mijn appartement en gesprekken voeren met mijn buren en huisbaas. Mijn huisbaas was immers de enige die wist dat ik niet meer naar binnen kon en dus niet in de buurt zou zijn. Al vertrouwde ik hem wel, daar niet van. Het is een goede vent. Ik was op de bank neergeploft om daar vervolgens in huilen uit te barsten. Wat moest ik nu? Ik had zo hard gewerkt om mijn appartement leuk in te richten en dan dit. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk alles weer kopen en het inrichten, maar ik had er de energie niet voor. Ik wist ook niet waar ik dan wel energie voor had, naast huilen. Ik besloot Noa te bellen. Ze was met Fien dus die zou ik ook gelijk spreken. Direct merkten ze hoe erg ik in paniek was en hoe overstuur ik was. "Ik ga een vlucht boeken. Ik kom naar je toe." Besloot Noa. Fien wilde ook, maar die kon niet. Het idee dat Noa hier deze week nog zou zijn vrolijkt me erg op. Het zou voor heel wat afleiding zorgen en dat vond ik fijn. Noa zelf had zomervakantie en haar kennende werkte ze niet.

Ik was blij dat ik de volgende dag wat afleiding had. Ik had afgesproken met Sam. We zouden samen gaan shoppen en daarna naar de bios gaan. Sam wist wat er was gebeurd en deed er alles aan dat ik ergens anders aan dacht. Hij vertelde dat hij nieuw werk had. Gewoon nog bij het zelfde hotel hoor, maar hij stond nu achter de receptie in plaats van dat hij bell boy was. Het was heel gezellig met hem. Als vanouds, als toen ik maanden geleden in New York arriveerde en nog niemand kende naast hem. Ik genoot van zijn gezelschap en gaf toe dat ik hem gemist had, tot mijn geluk had hij mij ook gemist. We waren wel vaak samen uit geweest, en met zijn vrienden, maar dat is toch heel anders dan wanneer je elkaar echt even kan spreken.