New York City | C.S.

65.

In de woonkamer trof ik Cole alleen aan. Noa zat vast op de wc. "Cole." Boos keek ik hem aan. "Yeah." Hij bleef richting de televisie kijken terwijl hij op me antwoordde, waardoor ik geïrriteerd voor het scherm ging staan. "What are you doing." Klonk zijn stem teleurgesteld. Wat dacht hij wel niet. Dit is mijn huis, ik hoef mijn daden niet te verantwoorden voor hem. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde toen hij realiseerde dat ik alleen een handdoek om me heen geslagen had, maar dat kon mij op dit moment niets schelen. "Why did you say that Harry said that he and I are dating?" Cole keek me niet aan, maar keek naar buiten. "Cole!" Ik verhief mijn stem een beetje. "I'm sorry." "Why Cole." Ik ging voor hem op de tafel zitten en keek hem doordringend aan. "I don't know..." Ik werd nog geïrriteerder dan dat ik al was. Hij kon niet eens vertellen waarom hij het geflikt had. Ik was helemaal klaar met hem. "I want you to leave." Cole keek me verbaasd aan. "Are you serious?" Ik knikte en liep naar de deur toe om deze alvast voor hem open te houden. "Don't come back ever again, until you can explain why you try to ruin my life." "Lynn?" Ik draaide me om naar Noa die me vragend aan keek. "Wat doe je?"
"Ik stuur Cole weg."
"Waarom?" Noa keek even naar Cole die zijn schoenen aan het aantrekken was.
"Omdat hij m'n leven probeert te verzieken en me niet wilt vertellen waarom."
"Dat is onzin. Zo is hij niet."
"Toch wel en vroeg of laat gaat hij jouw leven ook verpesten."
"Waar heb je het over Lynn."
"Hij vind je niet leuk No. Alleen voor nu. Hij zei het tegen me toen je ijs aan het halen was. Je bent niets meer dan iets tijdelijks."
"Meen je?" Noa haar gezicht vertrok een beetje. Cole stond ondertussen op en was klaar om te vertrekken. "I'm sorry. Noa can we hang out later?" Hij gaf haar een knuffel. "Sure." Cole ging weg en ik sloeg de deur achter hem dicht. "Wat is er aan de hand Lynn." Ze kwam naast me zitten terwijl ik begon te snikken. Ik huilde eerst even goed uit terwijl Noa me bijna dood knuffelde en mee zat te huilen. Want dat is Noa, die huilt gewoon mee. Toen ik eindelijk klaar was met huilen begon ik met praten. Ik hield er echt niet van om zulke dingen te vertellen, maar misschien was het wel even goed. "Hij verzon dat Harry heeft gezegd dat Harry en ik daten."
"Waarom zou hij zoiets doen? Hij weet natuurlijk niet dat Harry je niet ligt en je stalkte maar kom op. Zoiets flik je niet."
"Vanmorgen gaf hij me de hele tijd complimenten, alsof hij weet dat ik hem leuk vind en daardoor er even inwrijft dat hij met jou ging, of gaat."
"En dat hij me niet eens leuk vind en dat ook alleen gebruikt om jou jaloers te maken."
"Die jongen is zo raar. Wat doen we met hem."
"Liefde laat mensen rare dingen doen Lynn."
"Nou zo erg verliefd kan die toch nog niet zijn geworden."
"Je hebt bijna een week bij hem in huis gewoond."
"True maar toch. Daarnaast vind hij me sowieso niet leuk. Er moet een andere reden zijn dat hij zulke dingen doet."
"Ik weet het niet hoor."

In bed realiseerde ik me ineens dat Cole nooit had gezegd dat Harry het berichtje wel of niet had gestuurd. Ik begon aan mezelf te twijfelen. Had ik gevraagd waarom hij het tegen me gezegd had of waarom hij het verzonnen had? Was ik onterecht boos op hem geworden? Ik begon ontzettend aan mezelf te twijfelen en viel pas na lange tijd met die twijfels in mijn gedachten in slaap.