New York City | C.S.

109.

En zo zat ik de volgende dag bij de dokter in plaats van op mijn werk. Noa en ik wilde graag weten wat er aan de hand was. We zijn allebei tegen abortus, ondanks dat het eigenlijk een ongelukje is. We hebben veel vragen. Hoe lang is ze al zwanger? Waarom is ze wel ongesteld? Maar vooral, wat nu?

Na het bezoek was het duidelijk. Noa was inmiddels al 8 weken zwanger. Het gebeurd wel vaker dat het niet te merken is dat een vrouw zwanger is. Hoe het kan dat Noa zwanger is geworden is ons allemaal een raadsel, omdat ze aan de pil is en ze het altijd veilig heeft gedaan. Al heb ik daar mijn twijfels aan. Als Cole dat niet doet, dan Dylan waarschijnlijk ook niet. Noa had terug gerekend. Het was hoogstwaarschijnlijk Dylan, waarvan ze nu een wurmpje in haar buik had. Zeker weten konden we het niet. DNA kon pas na geboorte afgenomen worden. Toch besloten we het Dylan maar te vertellen. Dat was ook het advies van de dokter; informeer de vader. Noa had besloten het alleen aan Dylan te vertellen en niet aan haar vriendje, die ze nu een maand had. Hij was onverantwoordelijk en ze wilde hem niet in de buurt van haar of haar kindje hebben. Binnen een dag was Noa al zo erg veranderd. Haar gedachten waren heel anders en ze sprak over het kindje alsof ze er al tijden vanaf wist. Ik drukte op de bel van Cole zijn appartement. We hadden goede hoop dat Dylan hier was. Mocht dat niet zo zijn, dan moesten we een goede smoes hebben. Cole opende de deur. "Walk with me" zuchtte ik en ik liep naar zijn kamer. Ik had Dylan al op de bank zien zitten, dus ik wilde ze even alleen laten. Noa moest het hem zelf vertellen. Cole bleef voor zijn slaapkamer deur stil staan. "Lili is there" Ik beet op de binnenkant van mijn mond. Er stonden tranen in mijn ogen. Alles was zo moeilijk op het moment. Ik wilde mijn beste vriendin steunen waardoor ik erg emotioneel was. "I don't care. I need to tell you something" Cole knikte en opende de deur. Ik liet me op mijn rug op zijn bed vallen. Zijn geur die in zijn kamer hing, drong mijn neus binnen. Ik hield het niet meer en barstte in huilen uit. Cole legde voorzichtig zijn hand op mijn bovenbeen. "Calm down, Lynn. Please tell me what's wrong." Ik knikte en veegde mijn tranen weg. Al werden deze snel vervangen door nieuwe. "Haven't had my period. So Noa forced me to do this pregnancy test." Ik veegde mijn tranen weg, ademde diep in en uit en ging rechtop zitten. "Are you pregnant?" Cole keek geschrokken naar de vloer. Ik keek naar rechts, waar Lili uit de badkamer van Cole kwam lopen. "Are you pregnant? And who are you?"

"Well, her name is Lynn." Zei Cole en maakte een vaag gebaar in mijn richting.

"Who is she?"

"A friend. My and Dylans friend, she's from Holland." Door Cole zijn woorden merkte ik dat hij nooit over me had verteld en dat raakte me wel. Nog snikkend zat ik op zijn bed.

"Lynn, tell me What's going on?" Zei Cole.

Lili kwam gehurkt voor me zitten en legde haar handen op mijn knieën. "Are you pregnant?"

Ik schudde mijn hoofd en veegde mijn tranen weg. "I told Noa that she had todo a test firstly."

"Who is Noa?"

"Her best friend."

"Aha Okay, so...?"

"Noa is pregnant." Zuchtte ik.

"WHAT!" Cole legde geschrokken zijn hand op zijn hoofd neer.

"Oh my god. Is it Dylans?"

Ik knikte als antwoord op Cole. "I'm so shocked. She's my bestfriend. What do we need to do." Ik barstte weer in huilen uit. Cole trok me in een knuffel. "She will be allright. We will help them. You're the greatest friend Noa can wish for. She's really thankfull to have you around, believe me."

"Thank you Cole. I'm sorry for crying. I just don't want to cry in front of Noa. It's more worse for her."

"I totally understand."

Lili kwam achter me op het bed zitten. "Does she want to keep it?"

Ik knikte. "Of course she does." Direct daarna stond ik op. "I'm going to check on them."

Ik voorzichtig naar Cole zijn slaapkamer deur. Ik ademde diep in en uit en keek Cole nog even aan. Hij gaf me een aanmoedigend knikje. Ik opende de deur een stukje. Op de bank zag ik Noa in de armen van Dylan. Dylan keek strak voor zich uit en Noa had haar ogen dicht. Ze hadden allebei hun eigen manier om dit te verwerken. Ik liep naar ze toe en gaf Dylan een knuffel. "I am here for you guys." Dylan keek me kort aan en gaf een nog korter knikje. Ik zag op naar wat de komende maanden ons zouden brengen.