Hey Mel! You've got a message!

#26-Lex;

Ανοίγω τα μάτια μου και βρίσκομαι σε ένα άσπρο δωμάτιο. Δεν έχει ούτε παράθυρα, ούτε πόρτες. Μόνο άσπρο.

Τι στην ευχή;

Αρχίζω να περπατάω μπας και βρω την έξοδο, ή έστω κάποιον να μου εξηγήσει που βρίσκομαι, αλλά τίποτα...

Όπου και να πηγαίνω έχει παντού άσπρο. Ξαφνικά βλέπω μια μορφή στο βάθος.

Το σώμα μου ανατριχιάζει κατευθείαν.
Δεν φαίνεται πολύ καλά, είναι θολή, και καταλαβαίνω ότι φοράει άσπρα ρούχα, παρόλο που το πρόσωπό του είναι μια μαύρη σκιά.

"Συγγνώμη! Εσείς εκεί! Μπορείτε να μου πείτε που βρίσκομαι;" φωνάζω σε όποιον κι αν στέκεται εκεί πέρα.

Η μορφή απλά με κοιτάει και δεν λέει τίποτα. Τι στο καλό συμβαίνει;

Ξαφνικά την, ή τον, βλέπω να πλησιάζει προς το μέρος μου.

"Γεια σου, Mελ" λέει με ενα χαμόγελο μόλις φτάνει κοντά μου, κι εγώ βάζω το χέρι μου στο στόμα μου.

Προσπαθώ να μην αρχίζω να τσιριζω, ή να κλαίω, και συνεχίζω να κοιτάζω αυτόν που στέκεται μπροστά μου.

Η ανάσα μου έχει πιαστεί στον λαιμό μου και τα μάτια μου τσουζουν, απ'τα δάκρυα που θέλω να ελευθερωσω.

Γιατί, δεν μπορεί...

Δεν γίνεται, αυτό που βλέπω μπροστά μου δεν είναι αληθινό...

Κι όμως, είναι.

"L-Lex;"

Aston (XEXEXEXEXE)

Βάζω το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια μου και παίρνω βαθιές ανάσες.

Γιατί ρε γαμωτο, γιατί; Ναι, το ξέρω, είμαι μαλ*κας και δεν της είμαι κάτι, αλλά πρέπει να μου το χτυπάει γαμωτο κάθε φορά;

Ουρλιάζω θυμωμένος και χτυπάω τα κάγκελα με τα χέρια μου. Ανοίγουν οι πληγές με αυτήν την κίνηση, από χθες, και αρχίζουν να αιμορραγούν ξανά, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει.

Και γιατί κάνω έτσι;

Δεν μου είναι τίποτα η Μελ, ούτε την γουστάρω!

Φταίει που μοιάζει στην...

Σηκωνομαι, θυμωμένος με τον εαυτό μου, και πάω να φύγω. Βγαίνω έξω από αυτό το παλιοσπιτο και περπατάω προς τη μηχανή μου.

Προορισμός; Η αποθήκη...

Πριν, όμως, προλάβω να κάνω ένα βήμα, βλέπω τη Μελ, λίγο πιο πέρα.

Και είναι ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου.

Με... αίματα γύρω της;

Τι στην...

Ω, Θεέ μου, Μελ...

+

Κάθομαι εδώ και ώρες σε αυτό το κ#λονοσοκομειο και ένας γιατρός, δεν έχει βγει να μου πει για την κατάστασή της.

Γαμωτο, που είστε όλοι σας; Γιατί δεν μου λέτε πως είναι η Μελ;!

Εμφανιστείτε επιτελους! Απ'το βάθος του διαδρόμου, βλέπω δύο φιγούρες να πλησιάζουν.

Είναι η Jess και ο... Andrew, απ' ότι έχω καταλάβει. Τι θέλει εδώ αυτός ο φλώρος;

"Aston! Τι έπαθε η Μελ;! Είναι καλά;" ρωτάει, με δάκρυα στα μάτια, η Jess.

"Δεν ξέρω..." απαντάω ένοχα, σκύβοντας το κεφάλι.

"Τι δεν ξέρεις; Τι εννοείς Aston;! Θα έπρεπε να ξέρεις! Ήσουν μαζί της, που να πάρει η ευχή!" άρχισε να φωνάζει κλαίγοντας, χτυπώντας με στο στέρνο.

"Σσςς, ηρέμησε Jess.. Είμαι σίγουρος, ότι θα είναι καλά" είπε αυτός ο χλεχλες, και την απομάκρυνε από μένα, βάζοντάς την στην αγκαλιά του.

Επιτέλους, έκανε και κάτι σωστό!

Μελ... Ελπίζω να είσαι καλά..

Μελ

"L-Lex;" ρωτάω με δάκρυα στα μάτια.

"Ο ίδιος... Κάιρο έχουμε να τα πούμε"

Τρέχω και πέφτω στην αγκαλιά του.

"Δ-Δεν το πιστεύω... Είσαι όντως εσύ!" λέω μέσα απ'τους λυγμούς μου.

"Ναι, Μελ... Εγώ είμαι..."

----------------------

Ωπ ωπ ωπ ωπ ωπ ωπ😏😏😏😏

Τι εχουμε εδω περα?😏😏

Ποιος λετε να ειναι αυτος ο Λεξ?😏😈

Και που ειναι η Μελ?😏😈

ΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕΧΕ😈😈😈😈

Μεγαλο παρτ μονο για σας:(❤

Μισω το σχολειο😭

Θελω να ερθουν οι διακοπες😭😭

⏰ Σελεμπριτυ κρας?⏰

Αχ εγω εχω πολλους😍😍

Τιλ νεχτ ταιιμμμ

-Σοφ