Hey Mel! You've got a message!

Bonus #2

"Μικρηηηηηηη" φωνάζει και με κυνηγάει μέσα στο σπιτι.

"Ασε με παλιογερο, θέλω να ετοιμαστω επιτελουυςς" λέω κλαψουριζοντας και, ΑΟΥΤΣ.

Έπεσα στο πατωμα.

Δηλαδή όχι ακριβώς.

Το πάτωμα ήθελε αγκαλιτσα.

Γευυ.

"Χεχεχε, τώρα δν ξεφεύγεις εύκολα" είπε πέφτοντας στα γόνατα.

"Ε-ε.."

"Ναι;" είπε καθώς με πλησιαζε πιο πολύ.  "Ηθελες κατι να πεις;" ψιθυριζει στο αυτι μου και μου δαγκωνει το λοβο.

Ω γιου σον οφ...

Ξερει ποσο με επηρεαζει οταν κανει κατι τετοια, και ξερει επισης πως αν μεινουμε λιγο ακομα εδω, δεν θα ετοιμαστω ποτε και δεν θα βγουμε ποτε.

Τον σπρωχνω με δυναμη και σηκωνομαι αποτομα απο το πατωμα.

"Φευγεις. Τωρα" του λεω αυστηρα και του δειχνω με το δαχτυλο μου την πορτα.

Αυτος παιρνει μια λυπημενη φατσουλα. "Μα.."

"Δεν εχει μα! Αν δεν φυγεις τωρα απο εδω, παλι δεν θα βγουμε και ΠΑΛΙ θα στησουμε τα παιδια" τον κοιταζω με νοημα και ξεφυσαει.

"Καλα..." λεει και πλησιαζει προς την πορτα σαν βρεγμενο κουταβι.

Στριφογυριζω τα ματια μου και προσπαθω να μην γελασω. Ειναι τοσο χαριτωμενος οταν συμπεριφερεται ετσι, που μου ειναι δυσκολο να μην του ζουληξω τα μαγουλα.

Την ωρα που ανοιγει την πορτα, εμφανιζεται μπροστα του η Jess. Τον κοιταζει περιεργα και υστερα κοιταζει εμενα.

"Οκ, δεν ρωταω καν, απλα παμε να ετοιμαστουμε" λεει και σπρωχνει τον Aston για να μπει μεσα και να με πλησιασει.

"Ει" παραπονιεται αυτος και τριβει το μπρατσο του.

"Ναι, πες μας οτι πονεσες" τον ειρωνευεται η Jess σηκωνοντας το φρυδι της και δεν κρατιεμαι και γελαω.

Αυτος με κοιταζει δολοφονικα.

"Θα ερθω με τον Chris σε δυο ωρες να σας παρουμε" λεει και φευγει.

"Γουελ, ειναι λιγες ωρες!" φωναζει η Jess, ομως ο Aston εχει ηδη φυγει.

Εγω γελαω ξανα. "Σιγα μαρη, γιατι παντα πρεπει να θες πεντε ωρες να ετοιμαστεις;"

"Γιατι ειμαι γυναικα, νταα;" λεει και τιναζει το μαλλι της.

"Ναι ναι, παμε γυναικα να ετοιμαστουμε και βλεπουμε" χαχανιζω καθως την σπρωχνω προς το δωματιο μου.