Hey Mel! You've got a message!

#87-Σου εδωσα την απαντηση σου;

Μεγααλο παρτ ιντζου😏

Aston's POV

"Baby, they don't know about- they don't know about us. They don't know about us.." παιζω τις τελευταιες νοτες στην κιθαρα και σταματαω.

Ανοιγω τα ματια μου και κοιταω το πληθος. Ολοι ειναι σιωπηλοι. Απλα καθονται στις θεσεις τους και δεν και δεν κανουν τιποτα, ουτε καν κουνιουνται.

Καρφιτσα να επεφτε, που λεει ο λογος, θα ακουγοταν.

Ω νο. Μελ, θα σε σφαξω!

Αγχος με καταβαλλει και νιωθω τον κρυο ιδρωτα στο μετωπο μου. Τοσο χαλια ημουν;

Ω, ελα τωρα, δεν μπορει να επαιξα τοσο ασχημα. Απ'οτι φαινεται, ναι.. Θεε μου, ρεζιλι εγινα!

Και δεν βλεπω την Μελ να με καθησυχασει. Βασικα, να την σκοτωσω θελω, αλλα τελος παντων. Που εισαι ρε Μελ;

Τοτε ολος ο κοσμος που βρισκοταν στην αιθουσα, σηκωθηκε κι αρχισε να με χειροκροταει. Φωναζαν και χτυπουσαν τα χερια τους ρυθμικα, ενω μερικοι σφυριζαν κιολας.

Αφηνω μια ανασα ανακουφισης και βγαζω ενα πνιχτο γελιο.

Αστο καλο και με τρομαξατε!
Ουαου... κατι τετοιο δεν το περιμενα.

Χαμογελαω στον κοσμο και κανω μια υποκλιση.

Σαν καλη ψωναρα, μπραβο παιδι μου.

Σκασεε. Χαλας τη στιγμη.

Ψαχνω με τα ματια μου την Μελ, αλλα ακομα δεν την βρισκω.
Τι στην ευχη; Που πηγε;

Ουφ, μην αγχωνεσαι Aston, καπου εδω θα ειναι. Ισως να εχει παει και τουαλετα. Εξαλλου, δεν μπορει να εφυγε. Αυτη με επεισε να ερθω εδω, δεν μπορει να με παρατησε.

Τοτε, εμφανιζεται ο εκφωνητης μαζι με τους υπολοιπους διαγωνιζομενους, βγαζοντας με απ'τις σκεψεις μου.

"Κυριες και κυριοι, νομιζω οτι εχουμε νικητη" λεει κοιτωντας χαμογελαστος τον κοσμο και, για αλλη μια φορα, με λουζει κρυος ιδρωτας.

Ωχ Θεε μου.

Μελ'ς POV

Ξαπλωνω στο κρεβατι του δωματιου μου και τρωω παγωτο, κοιτωντας το ταβανι.

Λες ο Aston να κερδισε τον διαγωνισμο; Κι αν ναι, θα συμφωνησει να κανει δισκο με εκεινη τη μεγαλη δισκογραφικη εταιρια; Και θα μεινει για παντα εδω; Πφφ.

Ναι, τωρα καθεσαι και τα σκεφτεσαι αυτα, χαζη! Οταν τον αφησες και εφυγες καλα ηταν!