Hey Mel! You've got a message!

#88-Ο Μπαμπης ο μπετατζης

"Μπαι μπαι, Καλιφορνι -σνιφ-. Θα σε θυμαμαι για παντα -σνιφ σνιφ-" σκουπιζω το κολυριο που ειχα βαλει κατω απ'τα ματια μου για να μοιαζει με δακρυα, και κουναω το χερι μου αποχαιρετωντας το.

"Θα σταματησεις να χαιρετας την πορτα του ξενοδοχειου σαν γυφτισα που δεν εβγαλε το μεροκαματο, και θα μπεις στο λεωφορειο για να φυγουμε;" με ρωταει αγανακτισμενη η κολλητη μου και ρολαρω τα ματια μου.

"Προσπαθω να δειξω πως αποχαιρεταω γκομενο σε ταινια, σο, ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΜΟΥ ΕΚΑΤΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ"

"ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΣΕΙ ΗΔΗ ΚΑΠΟΙΟΣ"

"Ο ΜΠΑΜΠΗΣ Ο ΜΠΕΤΑΤΖΗΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ, ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ 50 ΦΕΥΓΑ ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΕ ΣΑΠΙΟ ΨΑΡΙ!"

"ΠΩΩ, ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΑ"

ΑΝΤΕ.

"Τελος παντων, παμε να φυγουμε, θα βαλω οντως τα κλαματα"

Η Jess με κοιταζει περιεργα και υστερα κοιταζει τον ουρανο, με ενα βλεμμα αγανακτισμου. Φορτωνουμε τις βαλιτσες στον αποθηκευτικο χωρο του λεωφορειου και μπαινουμε μεσα και καθομαστε στις θεσεις μας.

Κοιταζω την Jess και με κοιταζει κι αυτη. Κανω puppy face. Κανει φεισπολμ.

"Οκ οκ, αρχισε"

"ΑΑΑΑΑΑ, ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙΙΙΣΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥΥ, ΑΑΑ, ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ! ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ, ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΔΥΝΑΤΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΠΟΤΕ... ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ! ΜΠΟΥΧΟΥΧΟΥΥΥ--"

"Τελειωσες;"

"Τς. Το χαλας. Νομιζω"

"Ωραια"

+

Γιατι γυρνας;
Γιατι κρεμεσαι απ'το ταβανι;
Γιατι πρεπει να βγαζεις τοσο λιγο αερα;
Γιατι υπαρχουν οι ανεμιστηρες; Τα κλιματιστικα ειναι καλυτερα.

Εσυ γιατι υπαρχεις, κι εγω γιατι σε ανεχομαι;

Γιατι μιλας εσυ;

Πωω.

*Ντιν ντιν*

Ξεφυσαω.

"Ποιος με θυμαται τωρα, μες στα μαυρα μεσανυχτα!"

Βασικα ειναι 5 το απογ-

Αχ, τι θυμηθηκα.
ΒΡΗΚΑ ΖΩΗΗ, ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ. ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΥΧΗ, ΕΙΧΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΑ. ΝΥΧΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ Μ'ΑΓΑΠΑΣ ΚΙ ΕΣΥ--

Οπως εσυ ενα πραγμα, που για να καταλαβεις οτι σε γουσταρει ο Αston, ηρθαν τα μαυρα τα μεσανυχτα.