Hey Mel! You've got a message!

Bonus #1

ΑΑΑΑΑΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΗΔΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΛΕΙΨΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ😢😭😭

Κλεινω το ντουλαπακι μου και βαζω τον συνδυασμο για να κλειδωσει. Κραταω καλυτερα τα βιβλια στα χερια μου και ξεκιναω να περπαταω προς την ταξη μου.

Εχει ηδη χτυπησει το κουδουνι, ομως εγω καθυστερησα επειδη αργησα να ξυπνησω.

Ουφ, μαλλον δεν θα πρεπει να βασιζομαι στην γιαγια μου τωρα πια για να με ξυπναει, εχει γερασει η καημενη. Αντι να μου ριξει ενα ποτηρι νερο στα μουτρα οπως καθε φορα, την βρηκα να κοιμαται στον καναπε με εναν κουβα μερεντα αγκαλια.

ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΜΕΡΕΝΤΑ!

Δεν φτανει που ΔΕΝ με ξυπνησε, ΕΤΡΩΓΕ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΡΕΝΤΑ ΜΟΥ!

Τςτς, γιαγια να σου τυχει.

Εκει που περπαταω αμεριμνη (Ναι νταξ, πρεπει να ξυπνησω, δεν ειμαι η Χαιντι), νιωθω ενα χερι να με τραβαει και γυριζω ξαφνιασμενη.

Η πλατη μου συγκρουεται με τον τοιχο και τα βιβλια μου πεφτουν απ'τα χερια.

"Aston!" αναφωνω ξαφνιασμενη οταν τον βλεπω.

"Συμβαινει κατι;" τον ρωταω αμεσως μετα, οταν βλεπω πως δεν μιλαει.

Με κοιταζει εντονα και παραμενει αμιλητος για λιγο.

"Ναι, συμβαινει" λεει τελικα, κοιτωντας με σοβαρος.

"Τ--" δεν προλαβαινω να ολοκληρωσω, σκυβει και με φιλαει παθιασμενα.

Γουρλωνω τα ματια μου και αρπαζω με τα χερια μου τη μπλουζα του απ'την ενταση που εχει βαλει στο φιλι.

Με κολλαει περισσοτερο στον τοιχο και ενωνει τα σωματα μας, ενω με φιλαει δυνατα. Δαγκωνει το κατω χειλος μου και δεν κρατιεμαι να αναστεναξω.

Ανταποδιδω και βαζω τα χερια μου στα πυκνα μαλλια του, τραβωντας τα δυνατα. Αυτος βογγαει και βαζει τα χερια του στα πλευρα μου χαιδευοντας μας, κατι που με κανει να ανατριχιασω.

"Aston.." προσπαθω να πω ξεψυχισμενα οταν απομακρυνομαστε, ομως γρηγορα επιτιθεται στα χειλη μου ξανα.

Ενωνει τα μετωπα μας καθως με φιλαει αγρια. Κατεβαζει τα χερια του στους γοφους μου κι εγω πηδαω, τυλιγοντας τα ποδια μου γυρω απ'τον κορμο του.

"Αυτο ηταν κατι που ηθελα να κανω" βαριανασαινει οταν ξεκολλαει επιτελους τα χειλη του απ'το στομα μου.

Πιανω τα μαγουλα του ενω προσπαθω να παρω ανασες, και τον κοιταζω στα ματια.

"Για..." ανασαινω με δυσκολια. "Γιατι το εκανες αυτο;" καταφερνω να πω.

"Σου ειπα" απανταει και χαμογελαει στραβα.

Αυτος και τα καταραμενα του στραβα χαμογελα.

Πριν προλαβω να πω κατι, με κατεβαζει και με φιλαει αλλη μια φορα, απαλα.

"Αντε στο μαθημα σου μικρη" γελαει και ξεκιναει να περπαταει απο την αλλη μερια του διαδρομου.

Παλι καλα δεν ηταν κανεις τριγυρω να μας δει.

Μολις απομακρυνεται, βγαζω μια κοφτη ανασα και στηριζω τον εαυτο μου στον τοιχο πισω μου.

Ω, αυτο ηταν...

Ακουμπαω με τα ακροδαχτυλα μου τα χειλη μου και χαμογελαω.

---------
Αχχχ😍

Εναν τετοιο θελω ρε😢 πολλα ζηταω;😢

Ναι οκ σας αφηνω να το απολαυσετε, δεν γραφω συχνα τετοιες σκηνες😂

-Σοφ