Hey Mel! You've got a message!

#99-Δεχτηκε

Aston's POV

"Ελα τωρα φιλε, δεν μπορεις να το κανεις αυτο!" μου λεει ο Chris, την ωρα που στοιβαζω αλλη μια κουτα στην ακρη του δωματιου μου.

"Γιατι; Τι εχω να χασω;" λεω ατονα και μαζευω κατι ρουχα που ειχαν πεσει στο πατωμα.

Αυτος ξεφυσαει.

"Απλα.. απλα δεν μπορεις, οκ; Εμενα δεν με σκεφτεσαι;" λεει και γυριζω να τον κοιταξω.

"Θα βλεπομαστε συχνα, Chris" λεω απλα και συνεχιζω τη δουλεια μου.

"Οχι Aston, δεν θα βλεπομαστε συχνα! Ποιος ξερει ποτε θα εχεις χρονο να συναντηθουμε;"

Δεν του απανταω και συνεχιζω να μαζευω τα ρουχα.

Αυτος βγαζει μια θυμωμενη κραυγη και πεταει τα πραγματα που κρατουσα στα χερια μου, κατω.

"Ει!" παραπονιεμαι.

"Ρε Aston! Δεν μπορεις απλα να τα παρατησεις ολα! Εννοω... γιατι δεν προσπαθεις ξανα;" ακουγεται απελπισμενος.

Κοιταζω κατω.

"Οτι και να εκανα, δεν επιασε. Προσπαθησα Chris, προσπαθησα 2 μηνες τωρα. Δεν δουλεψε. Δεν με θελει πισω. Κι εγω δεν μπορω να μεινω εδω" αναστεναζω και φευγω απο κοντα του, πηγαινοντας προς την ντουλαπα μου.

"Ρε Aston, γαμωτο! Σταματα να το κανεις αυτο!" φωναζει θυμωμενος.

Δεν μιλαω για λιγο.

"Νομιζω οτι πρεπει να φυγεις, Chris. Θα σε δω μεθαυριο, στο αεροδρομιο" δεν τον κοιταζω.

Τον ακουω να αγανακτει και φευγει, χτυπωντας την πορτα δυνατα πισω του.

"Εισαι ξεροκεφαλος, Aston! Εισαι μεγαλος ξεροκεφαλος!" φωναζει απο κατω και παιρνω μια βαθια ανασα.

Κοιταζω το δωματιο μου και χαμογελαω οσο μπορω.

Ωρα να προχωρησω. Ωρα για το επομενο βημα.

Αρπαζω το τηλεφωνο μου απ'το γραφειο μου και πληκτρολογω γρηγορα τον αριθμο τους.

"Ναι; Ναι γεια σας, ο Aston White. Αχα, ο ιδιος. Εμ, απλα τηλεφωνω για εκεινη τη μερα, στον διαγωνισμο. Ναι, αχα... Θα ειμαι εκει"

Μελ'ς POV

"Ελα βρε Μελ" προσπαθει να με καθησυχασει η Jess κι εγω ρουφαω την μυτη μου.

"Τελειωσε, Jess. Οριστικα. Παει. Το ξερω οτι εγω τον εδιωξα, μα... Μα τον θελω ακομα. Γιατι δεν εκανε αλλη μια κινηση εκεινο το βραδυ; Μονο μια.." λεω σιγανα μεσα απ'τα κλαματα μου και κρυβω το κεφαλι μου στα σκεπασματα.