Hey Mel! You've got a message!

#33-Συγγνωμη

"Εε, όχι πολύ" ψευδομαι. "Α-Απλα σε έψαχνα και η πόρτα ήταν ανοιχτή, κ-και-" με διέκοψε το ειρωνικό του γέλιο.

"Με έψαχνες; Για ποιο λόγο; Νόμιζα πως ήθελες να σε αφήσω ήσυχη" λέει ειρωνικά.

Ξεφυσαω. "Aston, δεν εννοούσα αυτά που έλεγα. Απλά ήμουν, συναισθηματικά, φορτισμένη και-"

"Και είπες να ξεσπάσεις πάνω μου" με ξανά διακόπτει, εξίσου ειρωνικά με πριν, και κουνάω το κεφάλι μου.

"Συγγνώμη Aston, ειλικρινά δεν το ήθελα. Δεν έπρεπε να ξεσπάσω πάνω σου και το ξέρω. Θέλω πολύ να ξαναγίνουμε όπως πριν, είσαι καλός φίλος" τελείωσα τον μονόλογο μου με μία ανάσα.

"Τελείωσες;" με ρωτάει και γνεφω.

"Είσαι ηλίθια" λέει, αλλά ανοίγει τα χέρια του και τρέχω να τον αγκαλιάσω.

"Κι εσύ βλαμμένος, αλλά δεν λέω κάτι" απαντάω και γελάει.

"Άντε, σπίτι σου τώρα Μελ, έχω και μια προπόνηση να κάνω" λέει με ένα στραβό χαμόγελο.

Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον σάκο και τα μάτια μου βγάζουν καρδούλες.

Αχ, κι εγώ θα ήθελα αυτή τη στιγμή να κάνω προπόνηση.

"Γεια Aston" τον χαιρετάω και, πριν πάρω απάντηση, βγαίνω απ'το δωμάτιο κι ύστερα απ'το σπίτι.

Όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου, ένα ηλίθιο χαμόγελο ήταν απλωμένο στο πρόσωπό μου.

Και έτσι όπως περπατάω πέφτω πάνω σε κάποιον.

Μπράβο Μελ, κορίτσι μου, αξία.

Αχ, σ'ευχαριστώ.

Σηκώνω το κεφάλι μου να δω σε ποιον έπεσα, και βλέπω...τον Jake.

ΑΑΑΧΧΧ JAKEEE.

Μμ, σιγά τον γκόμενο.

ΣΟΥΤ.

"Ωχ, συγγνώμη, είσαι καλά;" με ρωτάει με ενα ανήσυχο βλέμμα.

Ααχχχ.

Πόσες φορές παίζει να το έχεις πει αυτό, σήμερα;

"Εεε, είμαι μια χαρά" είπα σκύβοντας το κεφάλι, κοκκινιζοντας.

"Έλα, να σε βοηθήσω" είπε με ένα χαμόγελο και μου άπλωσε το χέρι.

ΙΙΙΙΙΙ ΠΕΘΑΙΝΩ!

ΜΠΟΥΥΥΥ!

ΡΕ, ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΠΟΤΕ ΕΣΥ; ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΑΡΤΕ ΤΗ ΦΩΝΟΥΛΑ ΑΠ'ΤΟ ΠΛΑΤΟ!

*Ο Μπομπ (ο σφουγγαρακης; -Ναι, το βρήκες!) ο κάμεραμαν, έρχεται και παίρνει την φωνούλα που χτυπιέται στα πατώματα*

"Θα το μετανιώσεις αυτοο!"

"Παιδιά πάμε, σκηνή 2, λήψη 4" λέει ο αποτετοιος και βαράει ένα πραγματάκι.

Του χαμογελάω και πιάνω το χέρι του.

"Εμ... τι θα έλεγες να βγούμε για καφέ καμια μέρα;" ρωτάει και ξύνει αμήχανα το σβέρκο του.

ΩΩΩΩ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΙΟΥΥΥΤΤΤ.

Γκχμ, Μελ, επίπεδο.

"Εε, βέβαια, γιατί όχι;" λέω ντροπαλά.

"Ωραία τότε" λέει χαρούμενα. "Θα μου δώσεις το κινητό σου;" ρωτάει και γουρλωνω τα μάτια μου.

"Για να σε πάρω να κανονίσουμε" εξηγεί.

"Ααα. Εε, ναι" λέω και, αφού ανταλλάξαμε τηλέφωνα, πήγα στο σπίτι μου πετώντας στα σύννεφα.

ΙΙΙΙ ΕΧΩ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟΥ JAKE, ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΑΚΔΝΨΚΔΚΔΞΦΞ!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΥΤΟ!

Καιρό έχω να του μιλήσω εδώ που τα λέμε...

...

...

...

...

...

...

...

...

Δηλαδή, πριν κάτι ώρες...

ΑΜΑΝ, ΕΓΩ ΠΡΙΝ ΗΜΟΥΝ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΒΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ANDREW!

ΟΧΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΟΝ ASTON, ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΤΗΣΑ!

Πωω, πρέπει να του στείλω μήνυμα!

Αλλά, πρώτα στον άγνωστο, γρήγορα γρήγορα!

"ΜΠΕΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΧΩ ΝΕΑ:)))))"

"Τι έγινε καλέ γτ τόσα κέφια;"

"ΘΑ ΒΓΩ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΝ JAKE!:))))"

"ΤΙ;;;"

--------------------------

Χεχεχε αρχιζει το καλο

-Sof