Hey Mel! You've got a message!

#97-Μελ

| Μετα απο δυο μηνες |

"Δεν θελω να ερθω ρε Jess! Δεν εχω ορεξη!" γκρινιαζω και ανακατευω με το κουταλι μου τα δημητριακα μου.

"Δεν με νοιαζει Μελ! Εχεις να βγεις απο αυτο το δωματιο δυο μηνες, αραχνες εχεις πιασει! Σε δεκα μερες ξεκιναμε σχολειο, τοτε τι θα κανεις; Θα καθεσαι παλι εδω; Δεν μπορεις να μεινεις για παντα εδω μεσα!" με μαλωνει και ξεφυσαω.

"Ναι αλλα--" παω να πω.

"Δεν εχει 'αλλα' " με διακοπτει.

Ξεφυσαει κι αυτη και ερχεται και καθεται διπλα μου στο κρεβατι.

"Βρε Μελ μου, δεν γινεται να συνεχισεις να εισαι ετσι. Πρεπει να βγεις απο δω, να σε δει λιγο το φως του ηλιου, να διασκεδασεις! Αρκετα εκλαψες γι'αυτον! Βγες και αποδειξε του οτι η ζωη συνεχιζεται, οτι δεν τον χρειαζεσαι. Ελα ρε Μελ... μου εχεις λειψει" προσπαθει να με πεισει και με κοιταει παρακλητικα.

Αναστεναζω και την κοιταζω κι εγω.

Εχει δικιο. Δεν γινεται να κατσω εδω μεσα για παντα. Και δεν θελω να του δωσω αυτη την ικανοποιηση πως με πληγωσε.

Ναι, οχι οτι του το εδειξες ηδη, αλλα τεεελος πααντων.

Ωχου, παψε.

"Καλα, θα ερθω" λεω τελικα κι αυτη αρχιζει να χοροπηδαει απ'τη χαρα της.

"Επιτελους! Ετσι σε θελω ρε μπρο μου!" λεει ενθουσιασμενη και πεφτει πανω μου να με αγκαλιασει.

Πεφτουμε κι οι δυο πισω στο κρεβατι και γελαμε.

Επιτελους, μετα απο καιρο, γελαω και θα περασω καλα με την κολλητη μου, οτι και να γινει!

+

"Ρε Jess, αυτο το φορεμα ειναι πολυ στενο" παραπονιεμαι και προσπαθω να το κατεβασω.

Ναιι, ανακαλω την προταση μου οτι θα περασω καλα με αυτην.

Ακομα δεν αρχισαμε, με πρηζει.

"Σουυτ, μην μιλας τελειο ειναι!"

"Μα--"

"Δεν ακουω κουβεντα!" λεει αυστηρα και ξεφυσαω.

Κοιταζω στον ολοσωμο καθρεφτη, καθως ακομα προσπαθω να κατεβασω το φορεμα.

Βεβαιως βεβαιως, η Jess επρεπε να μου δωσει οτι πιο 'σεξυ' υπαρχει στην ντουλαπα της.

Μου εχει δωσει να φορεσω ενα στραπλες κατακοκκινο φορεμα, δυο παλαμες πανω απ'το γονατο, κολλητο, μαζι με μαυρες γοβες και μου εχει ισιωσει τα μαλλια. Φανταστικα θα περασουμε και σημερα.