#50-Χερακι χερακι

2.9K 330 92
                                    

"Και τέλος πάντων, εκεί που πάω να δω... ΤΣΟΥΥΥΠ ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ" λέει ο Andrew και σκάμε στα γέλια.

"Andrew, τελικά τελείωσες τις σπουδές;" τον ρωτάω μετά από λίγο.

"Τι λες μαρη, μου'χει μείνει ακόμα ένα έτος το ξέχασες;" απαντάει.

"Αα καλά, σιγά το πραααγμα. Στάνταρ θα περάσεις την Αγγλική Φιλολογία με την πρώτη" του λέω και με κοιτάει με σηκωμένο φρύδι.

"Γιατί που το ξες; Μπορεί να μην περάσω και να πρέπει να επαναλάβω το έτος" λέει και φεισπαλμαριζομαι.

"Σοβαρά Andrew;; Είσαι απ'την Αμερική και δεν θα περάσεις ΑΓΓΛΙΚΗ, ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ ΑΓΓΛΙΚΗ, φιλολογία;"

"Ωχουυυ, ποτέ δεν ξέρεις" λέει και κάνει και καλά τον μουτρωμενο.

"Φεισπαλμαριζομαιιιι"

"Καλά καλά, άσε με εμένα μικρή... Εσυυυ τι θέλεις να σπουδάσεις;" με ρωτάει και με κοιτάει πονηρά.

"Εγωωω θέλω να σπουδάσω αστυνομικός, αλλά, ταυτόχρονα, όσο σπουδάζω να γράφω και το πρώτο μου βιβλίο" λέω και τα μάτια μου βγάζουν καρδούλες.

"Σιγά τη μεγάλη συγγραφέα" με πειράζει ο Andrew κι εγώ τον χτυπάω στο μπράτσο.

"Ειιι" λέω και καλά θιγμενη και γέλασε.

"Εθιξα το μωράκι μουυ;(μη με σκοτωσετε γι αυτο😅)" είπε και με πήρε αγκαλιά, ενώ μου ζουληξε τα μάγουλα.

"Ναιιι" είπα σαν μωρό και μουτρωσα.

"Είσαι 16 χρόνων εσύ είπαμε;" είπε και καλά αγανακτισμενη η Jessica και της έβγαλα την γλώσσα.

Και ξαφνικά, έτσι όπως μιλάμε και γελάμε, είδα κάτι που μου έκοψε την ανάσα.

Μέσα στο μαγαζί μπήκε ο Aston, χεράκι χεράκι με την Catherine. (αυτη που την κοροιδευε αν δεν θυμαστε:ρ)

-----------------
Μυριζομαι τσακωμους χεχεχε

Γκουντεν ναιτεν✌

-Σοφ

Hey Mel! You've got a message!  Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ