Hey Mel! You've got a message!

#96-Πεντε λεπτα

"Γιαγια" φωναζω με δυσκολια και σε δευτερολεπτα ειναι εδω.

"Ναι κοριτσι μου; Θες κατι;" ρωταει γλυκα.

Το σιχαινομαι να με κοιταει ετσι και να μου συμπεριφετεται λες και ειμαι πορσελανινη κουκλα, που αν πεσει θα σπασει.

Αυτο ηθελα να αποφυγω. Να με λυπουνται.
Ποτε απ'το χιουμορ πηγαμε στο δραμα, γκαανττ. (Εχω την εντυπωση οτι καπου το εχει ξαναπει αυτο😂 ιδκ θα το ψαξω😂)

"Θα πας καπου;" τη ρωταω, αφου την βλεπω ντυμενη.

"Ε, ξερεις τωρα μωρε, θα βγουμε η παλιοπαρεα για κανα Μπινγκο και κανα ποκερακι. Αυτο ερχομουν να σου πω. Θα εισαι καλα μονη σου;" ρωταει και γνεφω.

"Ναι, μην ανησυχεις. Πηγαινε να περασεις καλα" της χαμογελαω οσο μπορω κι αυτη, αφου μου ανταποδωσει, φευγει.

Ξεφυσαω και ξαπλωνω πισω στο κρεβατι.

Κλεινω τα ματια μου και προσπαθω να κοιμηθω, για αλλη μια φορα. Ειμαι ετοιμη να αποκοιμηθω, οταν χτυπαει το κινητο μου.

"Την τυχη μου" μουρμουριζω τριβωντας τα ματια μου και σηκωνομαι.

Πιανω το κινητο μου απ'το κομοδινο και το σηκωνω, χωρις να κοιταξω ποιος ειναι.

"Ναι;" λεω και χασμουριεμαι.

"Επιτελους το σηκωσες!" ακουω μια οικεια φωνη και αμεσως, αλλαζει η διαθεση μου.

"Τι θελεις; Σταματα να με παιρνεις τηλεφωνο, σε βαρεθηκα" λεω ψυχρα.

"Μελ, ασε με να σου μιλησω! Μονο για πεντε λεπτα. Πρεπει να με αφησεις να σου εξηγησω!"

"Δεν εχεις να μου εξηγησεις τιποτα" του λεω, πριν καν ολοκληρωσει και παω να το κλεισω.

"Αν δεν με αφησεις να σου μιλησω, θα ερθω απ'το σπιτι σου!" λεει προειδοποιητικα, ομως στριφογυριζω τα ματια.

"Ναι ναι, οτι πεις" λεω και το κλεινω.

Ξαπλωνω μπρουμυτα στο κρεβατι και χωνω το κεφαλι μου στο μαξιλαρι. Παιρνω μια βαθια ανασα και ξανακλεινω τα ματια μου.

Aston's POV

"Μελ; Μελ!" φωναζω, αλλα το εχει κλεισει.

Ξεφυσαω και παιρνω τα κλειδια του αμαξιου. Ποσο με εκνευριζει αυτο το κοριτσι ωρες ωρες.

Δεν με ξερεις καλα εμενα, Μελ.

Βασικα, παιζει να ηταν το μονο κοριτσι που σε ηξερε πραγματικα κι εσυ την εδιωξες, ουφο!