The Black Prince Stole My Bra

Chapter 8: Approved

Chapter 8 |

Approved

It's Sunday at ngayon ang takdang araw na makipag kita ako sa kanila. Yes, sa kanila. Dahil sabi ni Radleigh ay hindi lang daw siya ang makakausap ko. Kuryuso ako sa kasama niya mamaya.

I slumped on my chair. What should I do? Should I stay or should I go? Natahimik ako at nag isip. So what was I thinking? Oh right.

A black prince or a blackmailing prince—Radleigh Eros Revamonte with his friends want to meet up with the most unpopular school for a cup of coffee. Hindi naman masyadong masakit pakinggan diba? Pero iniisip ko ay paano kung trap to? They could be teaming up with Edward or with his team again and just waiting for me at Starbucks. I think the safe thing to do is to not go. Mag stay nalang ako dito sa bahay atleast walang panganib, diba?

But what if it isn't a trick this time? What if Radleigh actually want to talk to me? What if he and his friends are waiting for me right now to apologize? Like, sitting on a table in Starbucks as they sip their coffee? Pero kung totoo man, ano kaya ang mangyayari kapag hindi ako sumipot? Paniguradong ibablackmail na naman ako ni Radleigh. He's the black prince after all.

Napatingin ako sa orasan. Almost half an hour to noon. Thirty minutes nalang ang natitira kong oras para mag ayos kung sakaling pupunta ako. Wala namang masama kung pupunta ako ngayon. I jumped to my feet and raced around my room. Nag simula na akong mag bihis ng simpleng tshirt saka skinny jeans. Then, I grabbed my cellphone and wallet. And just what I was about to leave mu bedroom, I hesitated. Kinuha ko ang pepper spray sa study table ko para sigurado.

"Mom, Prim! I'm going out," Tawag ko sa kanila.

"Okay uwian mo ko ng kahit na ano!" Sigaw pabalik sakin ni Primrose nasa kwarto siya.

Narinig ko ang isang pagbagsak ng baso o ng plato basta mga babasagin. Napatalon ako doon at agad akong bumaba at pumunta sa kusina para matingnan kung anong nangyayari. I saw my mom on the floor, picking up the broken pieces of a plate.

"Anong nangyari?"

"Wala lang," She assured me, "Akala ko nagkamali ako ng pagkakarinig. Akala ko kasi aalis ka ngayong weekend."

"Well, I am."

Ngumiti siya sa akin at mabilis na nabitawan uli ang mga pira pirasong babasagin ng plato. Agad niya akong niyakap ng mahigpit. Niyakap ko rin siya pabalik habang hinahagod ang likod niya.

"Masaya lang ako dahil bumabalik kana ulit sa dati. Nakikita ko na nakakarecover kana sa pagka alis ng daddy mo."

I don't blame her for reacting this way. Simula nung umalis si daddy at iniwanan kami para sa ibang babae. Nawala ako sa sarili ko non. Hindi na ako palaging umaalis ng weekends. Lagi akong nagkukulong sa kwarto ko. Lalo na ngayon dahil binubully ako sa school—pero walang sinuman sa bahay na ito ang nakakaalam. Tapos ngayon ay out of the blue bigla akong lalabas ng kwarto ko na ako lang ang mag isa tapos sasabihin ko na aalis ako.

Umaalis naman ako tuwing weekends pero kasama ko si Primrose. Pero kahit ganon ay hindi na kami palaging umaalis ng bahay di gaya dati nung kumpleto pa kami.

Lumuwag na ang yakapan naming dalawa ni mommy. Inilagay niya ang takas kong buhok sa likod ng aking tainga.

"I hope you have fun," She said.

"Thanks."

I walked out of the kitchen. My parents don't know the bullying I go through everyday. Akala niya ay ang dahilan lang din kaya wala akong gana tuwing uuwi ng bahay ay dahil hindi pa ako nakakarecover kay daddy. Pero ang totoo ay masakit ang katawan ko dahil sa bubog. All she know is that I put my education before me, and that I don't socialize with the other teens the way most teens do. Unlike Primrose, party girl talaga siya kahit umalis si daddy. They don't know that I get insulted by my faults, laughed at and stared.