CHAPTER TWENTY-SEVEN: Hate

402 19 24
                                    

Ayon kay Mommy, mag-iisang oras nang narito si RB sa mansyon. Hinihintay nila ang pagdating ko dahil gusto ni Mommy na sabay-sabay kaming mag-dinner. Inutusan niya ang mga kasambahay na magluto and by the time na nakarating ako ay handa na ang pagkain.

We all headed to the dining room. On a large rectangular dining table with white base, nakalatag ang iba't ibang pagkain na inihanda ng mga kasambahay. Naupo si Mommy sa upuan sa dulo ng table, tila naging tagapamagitan siya sa'min ni RB. I sat on the chair opposite to RB. Para akong mapapaso thinking na magkatabi kami kaya mas pinili kong maupo rito.

But it was late when I realized that it's more awkward in my position. Madalas kong napapasulyap ako sa kanya and what's worse is that, nahuhuli ko rin siyang nakatingin sa'kin. Nag-iiwas ako ng tingin at pasimpleng pinipilig ang ulo ko para iwaksi ang pag-iinit ng mga pisngi ko. I simply glanced at my mom too, at hindi naman siya nakatingin pero may multo ng ngisi sa kanyang labi.

"Oo nga pala," Mommy broke the defeaning silence. "We'll be out of town this Sunday, Kidrea. Nasabi na ba ni Aeron sa'yo na they're coming with us?"

Napalunok ako sa tanong ni Mommy. Ba't ngayon ka pa nagtanong nang ganyan, My?

I took a quick glance at RB who was pretty busy with his food. But then, nakita kong umigting ang panga niya at sa bawat subo niya ay tila maingat niyang nginunguya ang pagkain. The way his jaw move made me stare at it for quite some time. My gaze shifted to his wet lips, making my breath hitch that I could hardly gulp. The hard lump in his throat moved when he took a glass of water and drank it.

His gaze drifted over me, giving me a menacing look. Nanigas ako sa pwesto ko, tila napipi sa intensidad ng paninitig niya.

Hindi pa ko nakakakain nang marami pero pakiramdam ko ay busog na ko. Damn it, RB!

"Uhm... Kidrea?"

I shook my head slightly, making me lose my train of thoughts. Napalingon ako kay Mommy na siyang tumawag sa'kin at nadatnan ko siyang bahagyang nakapilig ang ulo sa gilid at kunot-noo na nakatitig sa'kin.

"O-Opo, My..." wala sa sarili akong sumagot. "He told me about that w-when he went to my office earlier...."

"Are you coming then?" masuyong hinawakan ni Mommy ang kamay ko.

Wala akong masabi. Though I've already told Mamang that I'll stay here, hindi ko pa rin masabi kay Mommy nang diretso 'yon. For sure, she would be so disappointed once I told her that I won't come. Ngayon na lang ulit kami makokompleto kung sakaling sasama ako. But I won't feel that genuine bliss with the fact na kasama si Daddy.

But then again, I have to bring this unfinished business to end.

"I would love to, My. But-"

"I think she can come, Tita," ani RB na nagpabaling sa'kin sa kanya. "It would be best for her to take some leave and free herself from stress." He said without looking at us.

He shovelled some food into his mouth then lifted his gaze to my mom, beaming genuinely at her. He took a quick glance at me as his eyes fell on his food.

Mommy smiled back then turned to me once again. "'Yon naman pala, hija. Supportive naman pala si RB sa pagliliwaliw mo for a while."

I brought a glass of water to my lips. Malamang kaya ganyan siya ka-supportive is because he wanted some quality time with that Lorraline. Para masulit nila ang isa't isa habang wala ako.

Old tactics.

Mommy pouted and looked at me with worry. "He's right, hija. You should take some leave. Masama rin ang masyadong workaholic. Baka dahil diyan, hindi mo ko mabigyan ng apo."

KFR 2: A Road To Reality || [Kook-U Fan Fiction]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon