Więźniowie Przeszłości | Tom Riddle [UKOŃCZONE]

Rozdział 21

Cały czas wolny spędzałam w bibliotece i uczyłam się zaklęć. Najczęściej czarno magicznych. Niedługo owutemy więc nikt jakoś nie zauważył mojego dziwnego zachowania. Cały czas myślałam tylko o tym jak zniszczyć Toma. Psułam tym sobie nerwy. Już nie byłam taka jak kiedyś. Już się nie śmiałam. Nic nie sprawiało mi radości. Całe szczęście w jednej sekundzie wyparowało z mojego życia. Zaznałam miłości, by tak szybko i łatwo ją stracić. Nigdy nie zdawałam sobie sprawy, że życie może być aż tak trudne. Gdy byłam mała myślałam, że będę w stanie przekonać wszystkie rody do polubienia mugoli, i że zakończę wszystkie wojny.
​
Jednak moja siostra miała rację. Nie byłam wyjątkowa.
​
Może niektórzy uważali, że tak łatwo udało mi się dojść tak blisko Riddle'a i że to było jakieś niesamowite osiągnięcie, ale, by go omotać jeszcze rok temu nie potrzeba było aż tak wiele. On potrzebował kogoś kto będzie w stanie coś do niego poczuć i zaakceptować jego wady. Teraz tego żałowałam. Żałowałam, że zgodziłam się pomóc. Gdybym odmówiła to oszczędziłabym sobie niepotrzebnego cierpienia. Żyłabym w błogiej nieświadomości, a jedyne co bym teraz czuła to strach, że kiedyś siedziałam na lekcjach tak blisko Lorda Voldemorta.

​​​><

​Nadszedł dzień egzaminów. Kate nerwowo powtarzając składniki jakiegoś eliksiru podeszła do mnie i posłała mi szeroki uśmiech.

​- Wszystko w porządku? – zapytała, łapiąc mnie za rękę.

​- Jasne – powiedziałam pewnie, a na usta przywdziałam sztuczny uśmiech. Wiedziałam, że zdam. Byłam teraz lepsza niż kiedykolwiek. Teraz już wiedziałam co czuł Tom. Nienawiść dawała potęgę o jakiej nigdy nie śniłam. Sprawiała, że nic nie było dla mnie istotne oprócz wyznaczonego sobie celu. Nienawiść dawała motywację. Moje serce nigdy nie biło tak szybko, jak teraz każdego dnia. Codziennie budziłam się z myślą, że może dzisiaj moje życzenia się spełnią.
​
Jednak w głębi mnie wciąż była malutka iskierka miłości, która szeptała, że bez Toma nie dam rady. Może miała rację, ale wolałabym go zabić i umrzeć niż żyć razem z nim.

​​​><

​W końcu było po egzaminach. Czas tak szybko płynął. Miałam już plan na przyszłość, ale nawet jeśli nic z tego nie wyjdzie to nie będę się zamartwiać.
​
Chciałam zostać aurorem, żeby na bieżąco dostawać informacje na temat Toma i jego poczynań.
​
Może trochę zwariowałam, ale to sprawiało, że byłam jeszcze bardziej zawzięta.
​
Nigdy tak naprawdę nie wiedziałam jakie on miał do końca plany więc trudno, by mi było go śledzić.
​
Zastanawiałam się czy zapisał coś w dzienniku, który mu kiedyś dałam. Poszłam nawet do jego starej sypialni, ale nic tam nie znalazłam. Mój znajomy z roku, Fleamont Potter, pożyczył mi swoją pelerynę niewidkę, bym mogła to zrobić.
​Jednak Tom dokładnie wyczyścił całe dormitorium ze wszystkich swoich rzeczy. Jedynym co znalazłam było zdjęcie mnie, Toma i Charlesa, które zostało zrobione zaraz po wynikach egzaminów. Ja swoją kopię spaliłam w kominku.

​​​><

​Zatrzymałam się w Dziurawym Kotle, płacąc ostatnimi oszczędnościami jakie mi zostały. W tym ciemnym hotelu właśnie otrzymałam wyniki. Bałam się je otworzyć.

Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami – Powyżej Oczekiwań
Zielarstwo - Powyżej Oczekiwań
Obrona Przed Czarną Magią - Wybitny
Zaklęcia - Wybitny
Elksiry - Wybitny
Transmutacja - Wybitny

​Mogłam zostać aurorem. Uśmiechnęłam się pierwszy raz od dłuższego czasu i przycisnęłam kartkę do serca.

​​​><

​Pierwszy dzień w pracy był inny niż się spodziewałam. Wszyscy w Ministerstwie oglądali się za mną jak za kawałkiem mięsa. Mój nowy szef był zachwycony moimi możliwościami. W szybkim tempie awansowałam. Gdy już zdobyłam wysokie stanowisko wiele osób szybko dowiedziało się o mojej obsesji.
​
Najczęściej deportowałam się do domów, w których mógł się ukrywać, aby później rezygnować, gdy okazało się, że Toma tam nie ma lub nigdy nie było. To wszystkich bardzo denerwowało.
​
Nie obchodzili mnie jacyś jego podrzędni zwolennicy oczyszczenia. Tylko on. Tylko najwyższa półka. Najważniejszy z ważnych. Jedyna prawdziwa miłość. Jedyna prawdziwa nienawiść.