The Maniac Ghost

TMG3

Matapos namin mag linis ay nahiga ako sa kama sa sobrang pagod. Ang baliw na 'to kasi ang may kasalanan kung bakit makalat. Sinadya pala nyang kalatin ang buong kwarto ko habang na tutulog ako.

Napaiktad ako sa malamig na bagay na humahplos muli sa hita ko. Napatingin ako sa hita ko at walang pasabi na tinadyakan ko ito dahilan para mahulog sya sa kama.

"Bastos! Manyak!" sigaw ko.

Nag kakamot pa ito ng ulo at bumalik sa kama.

"di'ba mag uusap tayo?" tanong nito.

Tinaasan ko naman sya ng kilay "Di'ba mag uusap tayo?" balik kong tanong.

"Okey, lets start." saad nito.

Umayos kami parehas ng upo at mag katapat kaming dalawa.

"Ako muna mag tatanong, Bakit ka namatay?" agad kong tanong.

Napakunot naman ang noo nito at waring nag iisip.

"I don't know" saad nito "Bakit ka umihi sa lugar na iyon?" sabay ngisi nito. "Akala ko talaga mag susulat ka din doon at tatambay pero ginulat mo ako sa ginawa mo. hahahaha"

Napapikit ako ng mariin.

"No choice ako that time"

Gumapang na naman ang kamay nitong malamig sa hita ko kaya hinampas ko ang kamay nya.

"Ano ba?!"

Itinaas nya ang dalawa nyang kamay na parang sumusuko.

"Relax, baby"

"Arghh Baby your face. Hmp. I'm Arra Yulie Larson, 18 years old. Grade 12 at Yung kaninang lalaki, he's my cousin. We very close each other. I treat him like my real brother. Actually kakauwi ko lang dito from bicol to study here in manila. My mom and dad are busy in their business in america. Kanina ang firstday ko sa school at hindi ko akalain na makikilala ko ang katulad mo. That time wala akong choice kung hindi doon umihi. So, will you keep it a secret of us?"

Ngumisi muli ito bago tumango "Okey, baby"

Napairap ako. "Thank you." labas sa ilong saad ko. "Your turn"

"2 years ago since makita ko ang sarili ko na nasa lugar na iyon. I really don't have any idea kung anong ginagawa ko sa lugar na yun. Una maayos pa sya pero hindi nag tagal may mga tumambay doon. Nag inuman, nag sira ng mga gamit, at nag tapon ng mga pinagkalatan nila. I tried to stop them but i can't hold any thing i want. But the thing i hate the most is, i can't see their face and i can't hear them. I want yo know what they're talking about. But when i saw you that time. Yung umiihi ka. Bigla na lang naging hd ka. Nakita ko ang tinatago mo" natutuwang sabi nito.

Napayakap ako sa sarili ko. "N-nakita mo?"

"Uhuh"

Hinampas ko ito "Baliw! Manyak ka talaga" inis na sabi ko.

"But did you know? i really thankful that you came to my life." biglang naging maamo muli ang mukha nito "Finally, someone can see me. Someone can hear me. Someone will i talk and will i touched. And that is you. You are my savior in my dark place."

Natulala ako dito at walang pasabi na niyakap ako nito.

"Do you want me stay at your side?" tanong nito habang nakayakap sa akin.

Napangiti ako "You will stay but stop doing --aaaa"

Agad ko itong pinalayo sa akin at pinaghahamapaa.