Mavinin Siyahı

Ep.18 "Komutanım tam bir rock yıldızı gibi oldu"

Yavuz'dan

Leyla sinirli bir şekilde operasyon için son hazırlıklarını yaparken, ben gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Diğerleri de bizim bu halimize bıyık altından gülüyorlardı.

Leyla sinirliydi çünkü, az önce Erdem yarbaya anlattığım, onun da onayladığı plan, Leyla'nın hiç hoşuna gitmemişti. Erdem yarbay kabul etmez zannediyordu ama onun onaylamasıyla bir şey diyemeden hazırlanmaya gelmişti.

Görev sorumlulukları esasında Erdem yarbaya itiraz etmeyen, hatta memnuniyetsizliğini bile dile getirmeyen Leyla, şimdi bana öldürücü bakışlar atıyordu. Bense onunla göz teması kurmamaya çalışıyordum. Ateş elindeki silaha anlamsız bakışlar atarak Leyla'nın yanına geldi.

"Komutanım silahınızı nereye koyacaksınız? Neticede bu operasyon, silahsız çıkamazsınız. Ama bu kıyafetinizde silaha yer bulmak zor olacak gibi."

Ateş hiç bir ima amacı gütmeden tamamen iyi niyetiyle söylüyordu bunları ama Leyla'yı küplere bindirmeye yetmişti.

"Sen kafanı yorma Ateş, ben bulurum onu sokacak bir yer!"

Leyla sinirle silahı elinden aldı. Karabatak yavaşça ondan uzaklaşırken herkes tedirgince bakıyordu Leyla'ya. Ben dayanamayıp gülmeye başlayınca Leyla hepten patladı.

"Ne gülüyorsun ya? Zaten hepsi senin yüzünden? Senin dahiyane planın yüzünden düştüğüm hale bak!"

Ben gülmeyi kesip sakince konuşmaya başladım.

"Ne varmış canım halinde? Hem unutma görev görevdir. Hem sen istihbaratçı değil misin? Sanki hiç gizli göreve çıkmadın yani?"

"Çıktım canım çıktım da daha önce hiç rock şarkıcısı olmamıştım."

Leyla hem sinirle konuşuyor hem de üstünü gösteriyordu. Evet tamam pek alışıldık bir halde değildi. Altında dar deri bir pantolon vardı. Ayağında ince topuklu çizmeler. Üstünde de deri, kolsuz bir bluz vardı. Baştan aşağı siyahtı. Omuzuna gelen saçları açıktı ve tek taraftan balık sırtı örülmüştü. Ama Leyla'yı bu kadar deli eden kıyafetinden çok makyajıydı. Gerçekten korkunç görünüyordu. Yani tamam haksızlık etmeyeyim, hala çok güzeldi ama Leyla gibi değildi. Gözünde çok koyu bir makyaj vardı. Korsanlara benzemişti. Dudağındaysa koyu bordo mat bir ruj. Aşırı dikkat çekiyordu. Tam bir 'rock star' olmuştu. Onu ben bile daha önce böyle görmemişken, diğerleri ilk gördüklerinde dehşetle bakmışlardı. Şimdi de Leyla'nın bu sinirli hallerine ona farkettirmeden gülüyorlardı. Leyla birden dönüp kıkırdayan time baktı.

"Siz de gülmeyi kesin yoksa elimde kalacaksınız!"

Gülmeyi anında kesip, bir ağızdan bağırdılar.

"Emredersiniz komutanım!"

Plana göre Leyla sahnede şarkı söyleyecekti. Sahnede olması mekanı rahat bir biçimde görmesini sağlayacaktı. Adamı aramızda en iyi o tanıdığı için en mantıklısı onun sahneye çıkmasıydı. Avcı ve Karabatak da sahnede ona eşlik edeceklerdi. Leyla'nın sesi güzeldi, sahnede olması göze batmazdı da, Avcı ve Karabatak'ın performanslarını merakla bekliyordum doğrusu. En ufak bir hata adamı kaçırmamıza sebep olurdu. Avcı çekinerek Leyla'ya yanaştı. 

"Komutanım sinirlisiniz biliyorum ama sormam gereken bir şey var."

Leyla derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştı. Sonra sevecen bir şekilde elini Fethi'nin omzuna koyup konuştu.

"Tamam Avcı sakinim, sor."

"Şey acaba siz hangi tondan söylüyorsunuz? Yani şeyden soruyorum, ben de bas gitar çalacağım ya, hangi notadan gireyim diye. Sonuçta orda prova yapma şansımız olmayabilir. İnandırıcı olması açısından şey ettim."