Mavinin Siyahı

Ep.47 "Allah'ım ben bir de bu adamdan çocuk yaptım!"

Bahar'dan

Sabah gözüme giren güneşle açtım gözlerimi. Gece boyu saçma sapan şeyler düşünmüş, doğru düzgün uyuyamamıştım. Gözlerimi yavaşça aralayınca ayna karşısında hazırlanan Yavuz'u gördüm. Nereye gidiyor bu? Niye böyle giyinmiş.

"Yavuz."

Hızla bana dönüp gülümsedi. Ben de doğruldum yataktan.

"Günaydın canım."

"Günaydın da hayırdır, ne bu hazırlık?"

Yavuz tekrar aynaya dönüp gömleğinin düğmelerini iliklerken devam etti.

"İşe gideceğim işte."

"İşe gideceksin. Hayırdır bir holdingte ceo olarak işe mi başladın?"

Benim alaycı soruma Yavuz göz devirdi.

"Ne alakası var Bahar?"

"Ne demek ne alakası var? Takım elbise giymişsin. Sen işe böyle gitmezsin ki."

Yavuz ceketini giyerken konuştu.

"Bugün taburda önemli bir toplantı var. Üst düzey komutanlar gelecek, ondan.

Gözlerimi kısıp baktım.

"İyi de o zaman da üniforma giymen gerekmiyor mu?"

Ben gözlerimi Yavuz'a dikmiş cevap beklerken, o önce biraz duraksadı, ardından devam etti.

"Bu öyle resmi bir toplantı değil. Yani o kadar değil."

Ben inanmamış bakışları gönderirken Yavuz devam etti.

"Hadi benim şimdi çıkmam lazım."

"Kahvaltı yapsaydık."

"Vaktim yok canım. Sen ne yapacaksın bugün, hastaneye gidecek misin?"

"Hayır evdeyim bugün."

"Tamam araşırız."

Yavuz odadan çıkmadan eğilip alnımdan öptü. Ben de yolcu etmek için yataktan kalkıp, peşi sıra yürüdüm. Tam kapıdan çıkıyordu ki, durup arkasını döndü.

"Bahar, seni çok seviyorum."

Hafifçe tebessüm ettim.

"Ben de seni."

Yavuz gülüp öpücük göndererek çıktı evden. Fazla şüpheli davranıyordu, çok fazla.

Yavuz'dan

Yemin ediyorum ortasından sıkılmış diş macununa döndüm. Kendimi tuttukça dışarı fırlıyorum. Sabah sabah saçmalama rekoru kırdım. Ne oldu senin analitik zekana sarı komutan? Konu Bahar'a yalan söylemek olunca apışıp kalıyorsun.

Gergince kıpırdandım oturduğum yerde. Sinan'la birlikte Yiğit'le buluşmaya gidiyorduk. Sinan operasyonun detaylarını anlatmıştı. Bugünkü operasyonu Erdem yarbay dahil kimse bilmiyordu. O yüzden bugünlük izin istemiştim. Bu istihbaratın yürüttüğü bir operasyondu ve durumu bilen, deşifre olma korkusu olmadan operasyonu yapabilecek tek kişi bendim. Tabi bir de Sinan. O da bir ajandı ve onun da deşifre olmaması gerekiyordu. Ama benim yanıma da biri gerekiyordu. Operasyon gölge ajanlar tarafından yürütüldüğünden, onların kimliklerinin gizli kalması çok daha önemliydi. Sinan deşifre olsa bile, en fazla bu operasyondan uzaklaştırılırdı ki bu da operasyonu sekteye uğratacak bir durum değildi. Tabi bizim önce şu kadınlarla buluşup, bilgileri ele geçirmemiz gerekiyordu.

Sıkıntıyla nefes verip, göz ucuyla arabayı kullanan Sinan'a baktım. O benden de gergindi. Direksiyonu iki eliyle sıkıyordu.

"Sinan biraz sakin ol. Hem senin alışkın olman lazım böyle gizli operasyonlara. Ne diye bu kadar gerginsin?"