after alyssa • malik

justin baby bieber

York' taki eski evim tıpkı bıraktığım gibiydi. Annem ve babam boşandıktan sonra annem burada yaşamaya devam etmiş, tabii ben de bir süre sonra buradan Crawley' e taşındığım için odama ilk girdiğimde kendimi geçmişin içinde gibi hissetmiştim. Annem odamdaki hiçbir şeye dokunmamıştı. Ona bu odayı istediği herhangi bir odaya çevirmesini söylüyordum fakat her seferinde ısrarla bu fikrime karşı çıkıyor, duvardaki ergenken astığım saçma posterlere bile dokunmama izin vermiyordu.

Salonda oturan babamın adımı bağırması üzerine odamdan çıkarak yanına gittim.

"Rock starı sevgilin nerede kaldı? Bir saattir bekliyoruz ve karnım çok acıktı Alyssa."

"Trafik vardır." dedi annem neşeyle. "Her şeye fazla takılıyorsun Gaspar. Gevşe biraz."

Annemin sözlerine göz devirirken Zayn' in gerçekten neden bu kadar fazla geç kaldığını anlamamıştım. Cebimdeki telefonu çıkarıp onu ararken mutfağa geçip kapıyı kapadım.

"Alyssa-"

"Lütfen bana unutmadığını söyle. Yoksa yolu mu bulamadın? Sana konum atmıştım Zayn. Babam seni sormaya başladı ve şu an çok aç. Açken huysuz oluyor. Nere-"

"Alyssa kapının önündeyim. Yarım saattir."

"Ne?"

"Korkuyorum ve midem çok bulanıyor. Ya beni sevmezlerse?"

Yarım saattir kapının önünde bekliyordu. Yarım saattir. Yarım saattir!

"Bekle, geliyorum."

"Dur! Gelm-" Telefonu yüzüne kapatıp tekrar mutfaktan çıktım ve doğruca dışarıya çıkan kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda verandadaki yumuşak koltuklarda gergin bir şekilde oturan Zayn' i görmüştüm. Ve onu bu şekilde görmek ise beni dehşete düşürdü. Üzerindeki beyaz gömlek düzgün bir şekilde pantolonunun içindeydi ve sadece tek bir düğmesi açıktı. Saçlarının yeşil uçlarını kestirmiş, ilk kez düzgün bir şekilde yukarı kaldırılmıştı. Yüzündeki masum bakışlar ile gerçek bir süt çocuğu gibi -dövmeleri saymazsak tabi- görünüyordu.

Onu böyle görmek koca bir kahkaha atmama neden oldu.

"Yarak kafasına benziyorum değil mi?"

"Hayır, şu an o kadar sevimlisin ki..." Yanına gidip yanaklarını sıkmış ve eğilerek onu öpmüştüm. "Hadi gel, onları daha fazla bekletme."

Elinden tutup onu ayağa kaldırarak kapıya doğru sürükledim. "Baban benden nefret edecek."

"Etmeyecek."

Antreden doğruca salona girdiğimizde tüm gözler bize döndü, sonrasında herkes ayaklandı.

"Beklettiğim için çok üzgünüm." demişti Zayn, ondan hiç beklenilmeyecek kadar kibar bir dille.

"Hiç önemli değil tatlım. Kendini suçlama." diyerek yanımıza gelen annem Zayn' in yanaklarına birer öpücük bıraktı. Arkasından gelen Andrea da Zayn' in yanağını öperken "N'aber Andrea?" demişti Zayn. İlerledi ve birkaç adım geride bekleyen babam için elini uzattı. "Tanıştığımıza memnun oldum Bay Wynwood."

Babam onun elini gereksiz bir şekilde fazla sıkı kavradı. "Ben de memnun oldum. Sonunda seninle tanışmak iyi oldu, değil mi?"

"Kesinlikle efendim."

Kahkaha atmamak için dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Öyleyse yemeğe geçelim. Herkes aç olmalı."

Annemin önerisi üzerine yemek salonuna geçerek masadaki yerlerimizi aldık. Az önceki durumda kahkaha atmamanın zorluğundan bahsetmiştim. Ama asıl şimdiki manzara kahkaha atmamak için imkansızlıktan ibaretti. Dünyaya açılmış, bütün pisliği ve iğrençliği görmüş, her türlü macerayı ve kötülüğü yapmış olan rock starı Zayn Malik ailemin evindeki masaya oturmuş ve uslu bir çocuk gibi annemin yemeklerini yiyordu. Yedikçe annem daha çok dolduruyordu tabağını. "Ev yemekleri nedir unutmuşsundur." diyordu her bir kaşıkta.