Kod Adı:KILIÇ

35.Bölüm

Eylül,2015

   Ertesi gün hastaneye Yağız'ın yanına gitmedi Melek.Evdeki işlerle uğraştı durdu.Saolsun Yavuz lazım olacak olmayacak ne varsa medikalden,eczaneden temin etmişti.Onları yerleştirdi Selma Hanım ile beraber.Yağız için en uygun odanın kendi odası olduğuna karar verdi en nihayetinde.Genişti,ferahtı,güneye bakıyordu;balkon kapısını da açtım mı bir güzel havalanırdı.

Hanımeli kokulu yeni nevresim takımlarını çıkarıp güzelce serdi geniş yatağa.Bol bol istirahat etmesi gerekti.Ortada kendine ait ıvır zıvır ne varsa kaldırdı.Dolabındaki bir bölümü boşalttı,Yağız'a ait temiz kıyafetleri yerleştirdi.Bu odayı bir süre için de olsa Yağız'a ait kıldı sabahtan akşama kadar.

Selma Hanım akşam için yemekleri hazırlarken o da Cennet Hanım ve Tahsin Bey için de temiz yastık,pike çıkardı.Çalıştığı kitapları ve bazı kıyafetlerini Beril'in odasına taşıdı.Bu hummalı çalışmaya kısa süre sonra Beril de katıldı.Çok mutlu!Babası ile aynı evde yaşayacaklarından sevinçliydi,tek babası değil babaannesi ve dedesi ile de aynı evde bulunacaktı.Kocaman bir aile gibi!

Haftaya olacak güz dönemi uzmanlık sınavına girmeyi planladığından bulduğu boşlukta biraz çalıştı Melek.Pratisyen hekimlik çocuklu bir kadın için hayli zor sayılırdı.Çok sürmedi ki geldiler ma aile.Yavuz çok kalmadı,yemeğini yer yemez gitti.Yağız da bir duş alıp uyumak istediğini söyledi.Ağrısı vardı.Beril de babası ile uyumak istedi geçen geldiğindeki gibi.Çocuk aklı zor kabullendi babasının geçen geldiğindeki kadar sağlam sayılmadığını.Bulaşıkları kaldırdıktan sonra hemen Cennet Hanım ve Tahsin Bey'in yatağını hazırladı Melek.Yorulmuşlardı,onlar da erkenden yattılar.Pijama giydi ardından.Beril babası ile uyuyamadığından biraz mahzundu,Melek kızının yanına uzandı.Yağız'ın ilaç saatine de alarm kurmayı ihmal etmedi.Çabucak uykuya daldı kızı ama bir türlü uyuyamadı Melek.Kalktı,biraz çalışsa hiç fena olmazdı.Mutfakta çalıştı bir müddet.Bir süre sonra Yağız'ın yattığı odaya gitti.Uyuyordu.Aplikler yandığından kolayca seçti adamı.Pek de rahat bir uyku çekmediği aşikardı.Banyodan sonra üzerine tişört giyme gereği duymamıştı belli ki.Sessizce bir tişört çıkardı dolaptan,uyandığında giyerdi.Aynı sessizlikte baş ucuna bir sandalye getirdi mutfaktan.Uyanmadı Yağız.İçtiği ilaçlardan dolayı eskisi gibi hafif değildi uykusu.Yanı başına oturdu Melek elinde kitabıyla.En azından ilaç saatine kadar burada okuyabilirdi kitabını.Ancak öyle olmadı loş ışıkta onunda içi geçti.

   Ondan önce uyandı Yağız.Ağrılı uykusundan mütevellit deliksiz uykudan mahrumdu uzun zamandır.Gördüğü suretle ağrıları hafifledi sanki.Melek hemen yanıbaşındaydı.Yorgun yanları uykuya teslim olmuştu.Yattığı yerde doğruldu Yağız.Kadının rahatsız vaziyetinden rahatsızlandı oracıkta.Boynu tutulacaktı.Elindeki kitabı usul yavaş çekti.Komodinin üzerine bıraktı.Ne kadar zaman olmuştu onu böyle görmeyeli.Huzur veriyordu her bir zerresi.Benliği barutla,hezeyanla yoğrulmuş bir adamı silkeliyordu Melek.

Kaç yıl gitmişti ömürden...

    Melek'in kalemi tutan eline dokundu."Melek."diye usulca sesledi kadını.Hemen uyandı Melek.

"İlaç saati mi geçti?"sesi gözleri korkuyla açılırken.Olduğu yerde hemen toparlandı.

"Geçsin ne olacak?"dedi umursamaz tavrıyla.

    Melek telefonundaki saate baktı.

"Daha ilk günden falso verdim sandım."

     Kalktı yerinden.Dolabı açtı,üst gözüne koydukları ilaç kutularından lazım olanlarını buldu.Bir de enjektör aldı oradan.Geri oturdu kalktığı sandalyeye.