Şubat,2015
Serap...
Melek için Serap'ın varlığı Cennet annenin evinde gördüğü bir fotoğraf karesinden öte değildi.O cam gibi mavi gözler,sarı saçlar,hokka gibi burun,ay parçası gibi ten,heykel gibi vücut...Titreyen bacaklarıyla yığıldı kaldı ardındaki kanepeye.Yıkıldı büsbütün.Titredi dudakları.Kırıldı.Parçalandı.Ali'nin de hayatının kendisi gibi parçalandığını sandığına kırıldı.Onun fütursuz her zamanki gibi dopdolu olan hayatın kırdı onu.Yenildi.Gözyaşlarına yenildi.Sanardı ki onca şeye rağmen yine bir yerde ölmeye yüz tutsa,başı sıkışsa gelir bulurdu kendisini,bunca seneden sonra karşılaşınca...Dolduramadı boşlukları!Bugüne değin en çok kırılan,yaralanan,yaralarının sarılması gereken kendisiydi karşılaştıklarında kucaklayacak sanırdı kendisini Ali.Dertlerini,kırıklarını,yaralarını hepsine birer birer teker teker sarardı.Sanardı.
Boğazından fırlayan hıçkırık kanıtladı ona.Evinin yandığı gün koynu ev olan,ona mükemmel sıfatlarla eş olan,vücudu parçalanmaya çalışılırken can kurtaran adam değildi o!Ali olmadığı gibi su götürmez bir gerçekti bunların hepsi de.Yıllar yılı kendisini ne denli sevdiğini hesaplayamanın sancısı saplandı göğsünün tam orta yerine.Sahte bir adama amade olan kalbi inkar ediyordu oysaki yıllar yılı.Bebeği aldırdığını öğrendiğinde ardını dönmüşlük değildi bu!Başka bir hayat kurmuşluktu!Unutmaktı!Hatta ve hatta unutulmaya gerek bile duyulmayacak kadar önemsizdi.Planlı bir şekilde hayatına sızan bir adamdı 'Kılıç' kod adlı bu adam.Kendisini pazarlamacı olarak tanıtıp büyük mafya Necmi ve Veli İşli'nin sağ kolluğunu yapan bir istihbaratçıydı.Deşifre olduğunda giden,kadının ölmesine yakın geri dönen bir adamdan ötesi değildi.Kendisini görevi uğruna kamufle edebilmek için her hayatı talan edebilecek bir adamdı Yağız Yılmaz.
Talan edilen Melek'in kalbiydi...
Yok olmak istedi hıçkırırken.Bu kadar küçük müydü sahiden dünya!Zaman ilaç olmayacak kadar gaddar mıydı?Kulaklarında yankılanıp duran Ali'nin sesi,sessiz hıçkırıklarını daha da saklayamamasının en büyük nedeniydi.Boş bir hasta odasında hıçkırıklarını elini ağzına siper ederek engellemeye çalışmasının tek nedeni şu an aşağı katta bulunan Yağız Yılmaz'dı.Kendisine aşk sözleri fısıldayan bir adamın kendisini tekrar tanıtmasıydı hıçkırıklara vesile olan.Sebep ellerine öpücükler konduran bir adamın tanışmak için elini uzatmasıydı.Sebep özlediği gözlerin yabancı bir duygu ile kendisinden men edilmesiydi.Sebep geceleri ansızın kendisini öpen adamın başka bir kadının kocası olmasıydı.Sebebi kalbiydi,en büyük sebebi gözleri Yağız Yılmaz'a benzeyen bir evladının olmasıydı.
*****
Temmuz,2011
"Hicran,ben biraz geç kalabilirim.Ali benimle konuşmak istediğini söyledi."
Apar topar hastanenin merdivenlerinden inerken evinde kaldığı yakın arkadaşı Hicran'a mesaj attı.Telefonunu geri çantasına koymadan gördü Ali'nin arabasını.Yağız kendi tarafındaki aynadan karşı kaldırımdaki siyah,filtreli aracın içindeki adamların varlığını gözleri ispat ederken vakit kaybetmeden Melek'i buradan uzaklaştırmak istiyordu.
Diğer taraftaki aynaya baktığında gördü Melek'in hastanenin kapısından çıktığını.Tişörtün içindeki silahının kabzasından tutarken endişeliydi.Adamlar aceleci davranırsa onları bertaraf etmek için hazır bekledi.Melek'in araca iyice yaklaştığını gördüğünde elini tabancasından çekerek aracın kontağına uzandı.
İşli'lerin düşmanı bir uğuşturucu mafyası Melek'in varlığını öğrenmiş ve onu takip ediyorlardı.Bunu her kimden öğrendiyseler doğru insana oynuyorlardı fakat Ali'nin bu oyunu bozması işten bile değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kod Adı:KILIÇ
Genel KurguNe büyük yorgunluklarımız vardı sevgilim... Ne yapıp edemediklerimiz... Ne pişmanlıklarımız ne hüzünlerimiz.. En yürek yakanı ise ne hasretlerimiz vardı bizim... Koyu ayazlara sürgün,gözyaşlarına mahkum... Taşınabilir portetif acı yaslarım...