Kod Adı:KILIÇ

50.Bölüm

Mart,2016

   O gecenin sabahı yoktu.Apar topar çıktı Melek evden.Yavuz'un arabası ile takip ettiler polis arabasını.Gelmeyecek sabahı beklemeye lüzum olmadığından olay yerine gittiler.Bir acı boğazını düğümledi.Ne olduğunu soramadı,uğuldayan kulakları anlatılacakları duyacak gibi değildi zaten.Perişandı,virandı.Bir kıyamete götürüyordu Yağız'ın ağabeyi onu.Yağız'ın sürekli canına mal olan hayatının noktasına!Korkunçtu.Vardıkları nokta Çatalca taraflarında bir falezin kıyısıydı.Arabanın aşağı yuvarlandığı tarafa sarı bir şerit çekilmiş,etrafında insan yığını.Adeta mahşer günüydü.

   Daha sabahında ellerinden tuttuğu adamın böyle bir akıbete varması kahretti onu.Bağırmadan,haykırmadan yine her zamanki gibi sessizce döktü gözyaşlarını.Keskin bir ayaz vardı o gece,Yavuz arabada beklemesini söylese de kabul etmedi.En nihayetinde gün aydınlandı.Hepten karanlığa boğuldu Melek.Gördüğü denizin uçsuz bucaksızlığı tüketti onu.Böylesi yerden sağ çıkması mümkün müydü?Nasıl engel olamamıştı gitmesine?Nasıl bırakmıştı ellerini?Nedendi böylesine bir son?
     Koyu kızgın bir acı dağladı göğsünün orta yerini.Sabredemeyecek kadar kanatları kırılmıştı sabrının son demlerinin de.Virandı,talandı,bitaptı!

    Dua etti mütemadiyen.Bir mucizeyi diledi elleri,dilleri.Masmaviydi deniz,ufku seçilmeyecek kadar kocamandı.Boğuldu oracıkta içindeki umuda dair ne varsa.Gözleri karardı.O karanlıkta geldi yapıştı Yağız'ın gözleri hayaline.Mahvoldu!Titremeye başladı.Onu kaybetmekten bu kadar korken ne diye direniyordu bu kadar?Aklını yitireceğini sandı.Korkunçtu başlarına gelenler.Keşif için helikopter uçuyordu.Sağır etti onun sesi sanki onu.Dalgıçların suya daldıkları yamaçtan kendi atmayı bile düşündü deli divane.Gücü yoktu ki.Olduğu yere dizlerinin üstüne düşüverdi.Hıçkırıkları şiddetlendi.Ele avuca sığmayan acısı göğsüne parçalamak üzereyken çırpınmaya başladı olduğu yerde.

Nasıl bir kayıptı bu?

    O gün orada bayılmıştı Melek.Fena bir soğuk algınlığı ve psikolojik bir buhranın eteğinde,yarı baygın günlerce aralıksız uyudu.Sayıklamalarının,ağlamalarının ardı arkası kesilmeden.Yattığı yer bile incitti onu!Selma Hanım kızının etrafında pervaneydi.Cennet Hanım'ın acısının boyutu yoktu.Oğluna,perişan yatan Melek'e,bütün bunlardan çok korkan ve etkilenen Beril'e ayrı ayrı yanıyordu yaslı gönlü.

   Bir haftadan fazla olmuştu Yağız'a ulaşılamayalı.Gün geçtikçe umutları tükeniyordu ailenin.Melek sabaha yakın gözlerini araladı.Kendi odasında,kendi yatağında.Yalnız!Vücuduna beton dökülmüş hissiyatı ile doğruldu yatağında günler sonra.Göğsünün orta yerine sanki bir darbe almıştı da öyle sızlıyordu.Mütemadiyen,perişan!Yatağın sağına takıldı gözleri.Ömür boyunca dolmayacak bir boşluğa daldı gitti gözleri.Kalktı oturduğu yerden.Yüzünü yıkadı.Gözleri aynaya değdiğinde felaketi oldu.Tanımayamadı gördüğü sureti.Solmuş,sararmış,dağılmış,yıkılmış bir kadın vardı aynada.Hiç tanımadığı;daha öncesinde hiç rastlaşmadığı türden!

Günler içinde insanın saçında beyazlar peydah olur muydu?

    Daha öncesinde de olduğunu bildiğinden çoğalabileceğine kanaat getirmedi birkaç günde.Tekrar topladı saçlarını.Saçının beyazından akından daha mühim acıları olduğundan umur etmedi.Giyinmek için kıyafet alırken kendine Yağız'ınkilerin yasında boğuldu gözleri.İçindeki bu kasvetin,bu sancının tarifi yoktu.Soluğunu keserdi insanın,perişan ederdi!Daha o gün yanında uyanmıştı.Ellerini tutmuştu,gözlerine bakmıştı,kulakları daha öncesinde hiç işitmediği kelimeler duymuştu.Peki,şimdi?

Üzerini değiştirdi ağır aksak.Mühim olan hastalığının her yerini tutmuş olması değildi göğüsündeki,aklındaki,fikrindeki ağrılı sancılarıydı.Zor kesildi ağlamaları,zor toparladı kendini.Banyoya tekrar dönüp yüzünü yıkadı,hıçkırıklarının mide bulantısına dönüşmesinden hayli hoşnutsuz sakinleşmeyi bekledi dakikalarca.Banyodan çıktıktan sonra kızının odasına girdi.Yanına uzandı.Uyuyan gözlerinden öptü.Kokladı.Günlerce uzağında kalmışken ilk salimliğinde özlem giderdi.Oysa o minicik kalbiyle hiç ayrılmamıştı başucundan.Annesinin o halinden çok ürkmüştü.İçine yeni bir ızdırap eklendi o saniyelerde.Belli ki babasız geçecekti bundan sonraki yılları.Bundan önceki yıllarının da sebebi oydu.Nasıl bir ızdıraptı?