Kod Adı:KILIÇ

53.Bölüm

Mart,2016

Sarsılmadı Melek.Söylenenlere de inanmadı.Belki montajdı fotoğraflar.Teknoloji ilerliyordu.Belki de başka sebepleri vardı.Aklından Yağız'ı aklayacak o kadar çok neden geçmişti ki.

Hakkımda çok şey söylenecek benden duymadıklarına inanma,demişti Yağız.

Öyle de yaptı.İnanma payı dahi bırakacak şüphe yoktu içinde.Zerresi hem de.Bu kadar hasretliğe içinde "Tamam."dedi kalktı ayağa sonra"Dinledim seni.Artık bu kadar yeter.Evime gideceğim ben."diye de ekledi.

    Necmi de bu sefer itiraz edecek gibi değildi.Kalbinde kendini açamamanın ezikliğinde kabul etti bu isteği.Yağız Yılmaz ile kurduğu hayata geri bırakacaktı kızını.Ne büyük hatalara gebe olmuştu Necmi'nin hayatı.Melek'in kızını düşündü.Beril...Onu bir kez olsun görmek için dünyaları verirdi.Kızından,canından bir parça.

Söz verdiği gibi yaptı Necmi.Daha fazlasını dilenmeden arabasıyla,kendisi bıraktı Melek'i evine.Yol boyunca ağladı Melek.Telefonla konuşmuştu,telefondaki ses ne dediyse ağlaması da şiddetlenmişti.Yağız'a ağlıyordu kızı.Onun yasını tutuyordu.Kızı arabadan inerken edecek kelam bulamadı,onun da tahammülü yok gibiydi zaten.Hemen inmişti arabadan.Ardından baktı öylece.Ne diye acıyordu kalbi böylesine.Nasıl bir sızıydı bu!Gidemedi.Dakikalarca bekledi aynı yerinde arabasıyla.Ayrılmak istemedi oradan.Yeni bahaneler üretmek istedi aklı,fikri.Tekrar görmek istedi.Arabadan inip kapısını çalmak.Zor gününde yanında olmak.Hiç yanından ayrılmamak...Hangi sıfatla yapacaktı tüm bunları.Bu çaresizliğinin eteğinde bastı gaza.Site güvenliğinin,kapıyı geçmesi için tekrar açacağı sırada gördü çantayı.Melek'in çantasını.Bir umuda,bir sebebe sığınırken döndü gerisin geri Necmi.Kazım'ı aradı,kaçıncı katta,kaç numarada oturduklarını öğrendi önce.

     Kalbinde bir gümbürdeme vardı koca adamın.İflah olmaz bir ağrı.Çantayı tuttuğu avcu terliyordu.Küçücük bir çocuk gibi ağlamak istiyordu.Adımları küçülüyordu.Evladına giden yolları pul eden Veli'ye içleniyordu.Dostum,kardeşim dediği adamın bu işine aklı sırrı ermiyordu.Asansörün aynasında baktı kırlaşmış saçlarına.Çatıklaşmış kaşlarının daha da açık ettiği kırışmış alnına.Gözleri,kuruttuğu kalbi alev almıştı sanki.Özlemden tutuşurken görmüştü imkansızlığı.Kızına çok uzaktı.Fersah fersah!Aşılmayacak,gidilmeyecek yollar vardı aralarında.Melek nasıl da yanıyordu o adam için.Nasıl harcatmıştı babalığını,Yağız Yılmaz'a?

     Asansör durunca indi.Kulağına ilişti kızının sesi.Feryat figandı sesi.Hızlandı adımları.Kapı numarasını kontrol etmeye lüzum olmadan sesin geldiği kapıyı çaldı Necmi.İlk çalışta açılmadı kapı.Açılmadıkça delirdi adam.İki gün içinde tekrar babalığını hatırlayan kalbi deli olmuştu.Tekrar tekrar çaldı kapıyı.Alacaklı gibi.Kızının dertlerinin alacaklısı değil miydi sanki?Yüreğinin sözü çarptı göğsünün orta yerinde.Bu çıkmaza bir sebep arayıp durdu.Ama nafile...

   Bir kadın açmıştı kapıyı.Kendi yaşlarında.Sarıya çalan aklaşmış saçlı kadının,gözleri kan çanağı gibiydi.Selma Hanım'dı kapıyı açan.Ve Melek'in acı inleyişleri.Belli ki birisi zapt etmeye çalışıyordu içerde onu.

"Ben de gideceğim.Bırakın beni Allah aşkına."

     Önce ayakkabılarını çıkardı adam sonra koşar adım girdi eve.Bir elinde çanta,diğer elinin boşluğu ile şaşırdı nereye gideceğini.Gözleri etrafını tararken holün pervazına çökmüş bir kız  çocuğu gördü.Güzel yüzlü,daha küçücük.Beril!Annesinin sesi ürkütücü gelirken küçük kızın derdine deva olamayacaktı belli ki.Kalbinin bir yarısını torununa bırakırken kalan yarısı ile kızına koştu adam.

"Ayla bırak beni.Sana yalvarıyorum.Ben de göreceğim.İnanmam.İnanamam!"

    Salon kapısına doğru yönelmek,oradan dış kapıya koşmak isteyen kadın kapı pervazının önünde gördü babası olacak o adamı.Hissettiklerinin tarifsizliğinde daha da şiddetlendi ağlamaları.Oysa o hiç böyle ağlamazdı.Böyle sesli,ayan beyan.Onun hıçkırıkları içli içli,sessiz olurdu.Bu sızlanışlar bugüne özel miydi?Dünya kötüsü babasına,onu bir adam için bırakıp giden annesine en fenası da kalbinin sahibine özel miydi?Acı haberi eve geldiğinde almıştı.Dün gece tanınmayacak bir ceset bulunmuştu denizin derin sularında.Teşhis için Yavuz gitmişti adliyenin morguna.Otopsi öncesi o soğuk odada ona göstermişlerdi kardeşinin suretini.Uzun süredir suda kaldığı için bozulmanın çok olduğunu söylemişti duygusuz bir sesle görevli.Dünya yıkılmıştı dün gece Yavuz'un başına.Sanki o da topyekün altında kalmıştı.Seçilmiyordu bile o güzel yüzü.Mahvolmuştu.Hem o hem ailesi.Küçüğüydü o,canıydı.Tüm asilikleri,daha ufakkenki kavgaları geldi gözünün önüne.Yıllarca küs kalışları yaktı yıktı onu.Viran olmuşken tutuşturuldu.Bir poşette üzerinden çıkanlar.Bir alyans,künye,cüzdan,beylik tabancası...Yağız'ın masumluğundan annesinden emdiği ak süt kadar eminken onu böylesine alaşağı edilişine ağladı.Şeffaf  poşet içindekilere bakarak ağladı adam.Kıyamet yarası olan kardeşinin kötü haberini vermek de ona düştü.Fenalaşan anne babasının yanı başında beklemek de.Çıkacak otopsi raporunun ardından defin işleri ile de o ilgilenecekti.Kardeşinin emaneti Melek ve yeğeni Beril'e de o sahip çıkacaktı.Bu sırada yine en büyük yardımcısı eski eşi Ayla olacaktı.Tıpkı şimdi olduğu gibi.

    Ayla'nın kollarında derdest edilmiş benliğini kurtarmaya çabalarken düştü yere Melek.Tam o sırada koştu tuttu kızının kollarından.Sarıldı alenen.

"Kına yak!Ölmüş!"diye bağırdı mahalle kavgalarından fırlatılmışçasına babasına.Soluğu kesildi.Kesik kesik aldığı nefesler ciğerlerini şişirmeye yetmiyordu bile.Sanki hava yerine dert işlemişti en derinlerine de.Çırpındı babasının kolları arasında.

"Söz vermişti bana!Söz!Yağız,nasıl yaşayacağım ben?"

      Dolan gözlerinin çaresi yoktu artık.Tüm çareleri çaresizdi.Kızı kollarında düşmanı bile saymayacağı,ölesiye nefret ettiği adam için ağlarken o da yavrusuna ağladı.Onu böyle müşkül bırakan o veya etrafında gelişen tüm olaylara sitem ederek ağladı.Çocuk gibi,hıçkıra hıçkıra.Kızı feryat figanken tutmuştu kollarından.Daha da ölse de bırakmazdı!

********

Yineee ben👋

Olanlara dair duygu düşüncelerinizi buraya alabilirim.

Medyadaki şarkıyı çok severim.Çok yerinde bir seçim oldu kanaatimce.

Necmi babaya ne diyorsunuz?:)))

Çoğunuz,bölümler geç gelince unuttuğunuzu söylemişsiniz.Çok haklısınız.Elimden geleni yapıyorum.

Seviliyorsunuz dostlar,kendinize iyi bakın.Hoşçakalın,dostça kalın:))👋