Karanlığın Yoldaşı

Evden Ayrılış

Karanlık Lord ve Sağ Kalan Çocuk, birlikte son kahvaltılarını yapıyordu. “Ben yokken ne yapacaksın?” diye sordu çocuk.

“Bilmiyorum, bir ev cini tutarım herhalde.”

Çocuk iç çekti. Birlikte yaşadıkları üç ay boyunca evin bütün temizliğini ve yemeğini tek başına yapmıştı. Zorlu bir ev arkadaşlığıydı onlarınkisi. Aslında Harry hiç bir şeye elini sürmeyebilirdi ama Petunia Dursley çok titiz bir kadındı ve on yılını onunla aynı evde geçiren Harry Potter bu hastalıklı titizlikten istemeden de olsa bir şeyler kapmıştı. Bu sayede de asasız temizlik büyüleri konusunda uzmanlaşmıştı. Sadece yemekleri sihirsiz yapardı çünkü daha lezzetli olduğuna inanıyordu.

“Hayır onu sormuyorum. O konuda ben burada yokken kendi çöplüğünde boğulman umrumda olmaz. Ben artık beni eğitmeyeceğine göre ne yapacağını soruyorum.”

“Sen ona eğitim mi diyorsun çocuk? Bir insan nasıl diğer yaptığı tüm büyüleri anında öğrenirken zihnefend ve zihnebend konusunda bu kadar rezil olabilir?”

“Hepsi sen beni kışkırttığın için. Artık ikisinde de uzman olduğuma göre o lanet çeneni kapayabilirsin.” diye karşılık verdi Harry.

Birbirlerine öldürücü bakışlar attılar. Çocuğun dili sinirlerine dokunsa da artık alışmıştı.

“Lanet çenemi kaparsam sorunu nasıl cevaplamamı bekliyorsun çocuk?”

“Sadece cevapla şu soruyu!”

Birbirlerine başka bir öldürücü bakış daha attıktan sonra Lord Voldemort sakince arkasına yaslandı ve az önce birbirlerine laf yetiştiren onlar değilmiş gibi sakin bir ses tonuyuyla başladı.

“Aslına bakarsan acelem yok. Nasıl olsa ölümsüzüm ve sağ kolum olan sense, daha hayatının çok başındasın. Birlikte sihir dünyasını altüst etmek için önümüzde uzun bir yol ve zaman var. Öncelikle bu üç ay için tüm ilgimi sana vermek istediğimden ve sen herkesten gizli olduğundan ölüm yiyenlerimden dönüşümü sakladım. En yakın ölüm yiyenimin bile döndüğümden haberi yok ve bir süre daha bu şekilde kalmasını istiyorum. Benim yokluğumda ölüm yiyenlerim hala bana sadıklar mı yoksa beni çoktan unutup kendi çıkarları içinde boğulmuşlar mı görmek istiyorum. Bir çoğunun beni aramak yerine kendini Azkaban’dan kurtarmaya çalıştığının farkındayım. Elbette bunun cezasını çekecekler. Bir kısmının ise taraf  değiştirmiş olabileceği gerçeğiyle geçen yıl Hogwarts’tayken yüzleştim.”

“Ne demek istiyorsun?”

“Çok sevgili ve sadık ölüm yiyenim Severus Snape’in üzülerek Dumbledore’un tarafına geçmiş olduğunu gördüm.” dedi hiçte üzgün olmayan bir ses tonuyla. Harry zavallı iksir ustasını bekleyen acı dolu geleceği düşününce adama acımıştı.

“Severus Snape demek bir ölüm yiyendi.”

“Hemde en sadıklarından biri. Harry Potter hiç kehaneti nasıl duyduğumu merak ettin mi?”

“Hayır ama merak etmem gerekiyor anlaşılan.”

“Severus Snape bir gün domuz kafasında oturuken çok ilginç bir sahneye tanık oldu. Dumbledore kehanet dersi için bir iş görüşmesi yapıyordu. Tam o sırada kehanet hocası Karanlık Lordu durduracak olanla ilgili bir kehanet gerçekleştirirken Snape kulak kabarttı. Elbette kehanetin önemini ve dinleyen kulakları fark eden Dumbledore bir sessizlik büyüsü yapmıştı. Snape kehanetin duyduğu kısmı hemen gelip efendisine anlattı.” diye anlattı Voldemort, sanki bir hikaye anlatıyormuş gibi.

“Yani benim peşime düşmenin sorumlusu aslında Snape.” dedi Harry arkasına yaslanıp tek kaşını kaldırırken.

“Dahasıda var. Kehanette bahsedilen çocuğun çok sevgili Lily’sinin oğlu olduğunu öğrenince onun hayatını bağışlamam için bana yalvardı. Şimdi ben onu öldürmüşken benim tarafımı bırakıp, Dumbledore’un tarafına geçmesinden daha doğal ne olabilir ki?”